İçim doluyor, boşalmıyor her geçen saat biraz daha doluyor. İçimde boğuluyorum.
Gözlerim doluyor, yaşlar akmıyor hiçliğe akan gözyaşları ne işe yarar ki? Can acısını alır mı, acıyı alır mı, acılarını görmelerini sağlar mı? Hani neredesiniz hani hep burda olacaktınız yanılmışım hayatında bir kaç insana da ihtiyacın olmamalı kendi sözlerimi çiğnemek ne büyük aptallık, insanlık ne büyük aptallık her biri tıpkı hiçlikte kaybolan gözyaşları gibi kayboluyorlar sanki hiç olmamış gibi...
Evet benim canım yanmaz derdim hissizim derdim sanırım canım yanıyor artık hissizliğim, yalnızlığım canımı yakıyor.
Ölmeyeyim diye uğraşan insanları arkamda bırakıp ölüme gitmek istiyorum ama bırakamam. Yalnız olmak iyi derler ya, bence sebebi öldüğünde arkanda üzülen kimsenin olmaması ölümü daha rahat seçebilmek
Ne tuhaf demi şuan bunları yazarken gözlerimden bir damla yaş aktı ardından diğerleri yanaklarım ıslandı...
Aslında bu damlalar bile bir işe yaramaz geçirmiyor.
- 2018
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamamaya Ölenler
Historia CortaSadece birkaç duygu, birkaç satır, birkaç anı... Hepsi bu kadardan ibaretti, yaşamı anlatmaya. Umarım bu satırlar herkese biraz da olsa dokunur ve hissettirir kelimelerin gücünü...
