Sadece hayatımda hiç bu kadar dipte hissetmemiştim. Hiç bu kadar kaybetmiş, kaybolmuş hissetmemiştim...
Artık hiç sahip olamayacağım şeylerin olduğunu öğrendim, bugün bir umut hayal etmiştim,ettirmiştir. Hayat sandığın gibi devam etmiyor hiç anlamadın,anlamayacaksın ufak ip uçlarımı bile çözemedim. Sen beni hiç sorgulamadın neden böylesin diye, neden asıl sebebi anlatmıyorsun demedin...
Saat kaçtı fark etmedim o an gördüklerim canımı çok acıttı hatırladığım tek şey kıyafetlerimi giyinip kendimi dışarı attığım, gözlerimden akan yaşlarla karanlık sokakta yürüdüm. Canım hiç o kadar acımamıştı bu beni bırakmandan bile daha çok acıttı. Nasıl o kadar kolay yapabiliyorsun hiç var olmamışım gibi... işin boktan yönü hala gözümde tertemizsin seni unutma düşüncesi bile bir ihanetmiş gibi geliyor sana olan sevgime. Hani derler ya iki ucu boklu değnek ben o haldeyim ne unutmak istiyorum ne de unutabiliyorum...
-04.08.18
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamamaya Ölenler
Short StorySadece birkaç duygu, birkaç satır, birkaç anı... Hepsi bu kadardan ibaretti, yaşamı anlatmaya. Umarım bu satırlar herkese biraz da olsa dokunur ve hissettirir kelimelerin gücünü...
