Bir çok şey yazmak istiyorum ama yazacak bir şeyler gelmiyor aklıma, hani için dolar da dışardan bakan aslında çok boş görür ben de tam olarak öyle hissediyorum. Sanırım yapabileceğim en iyi tanım bu oldu...
Bu dengesiz ruh halimden mi bilinmez, kimseyi sevmemem gerektiğini düşünüyorum çünkü bir süre sonra o insanları bırakıp çekip gidesim geliyor bu benim elimde değil belki de, ne kadar denesem de bir süre sonra soğuyorum hepinizden , kalıcı değil geçici insanlara ihtiyacım vardır belki de. Eminim ne kadar da ruhsuz soğuk bir sürtük diye düşünüyorsunuzdur, inanın bana ben her zaman öyle düşünüyorum bir insanın kontrol edemediği duygulara sahip olması kadar boktan bir durum olamaz çünkü bu içimdeki ruhsuz sürtük beni bile delirtiyor. Düşündüm de belkide küçüklükten beri insan ''Hayır hissetmiyorum,acımıyor, umrumda değil, ben umursamaz bir kızım.'' diyerek gerçekten de öyle olabiliyormuş.
Bu kişiliğe sahip olmak için çok uğraşmışım ama şimdi de çıkamıyorum bu kişilikten çünkü istesem bile olmuyor artık. İçimde iki kişi varmış gibi biri saf ve temiz diğeri ise ruhsuz bir sürtük. Kabul etmek gerekirse ruhsuz olandan bazen ben bile korkuyorum. Canı yandığında karşıda kim var kim yok umursamıyor ama öte yandan saf olan ise boşver karşı taraf üzülmesin diyip içine attıkça bir süre sonra insanlardan soğuyor ve ellerini dizlerine sarıp kendini en korunaklı köşeye saklıyor. Bu sefer de meydan ruhsuza kalıyor ya da onun zincirlerini tutmak zorunda olan bana. Ben kendim olduğum zaman içi boş bir bedenmiş gibi hissediyorum zevkleri olmayan olsa da olur olmasa da olur diye nefes alıp veren bir ben oluyor.
Aslında belki de suç hepimizdedir saf olan bir kenarda sürekli saklanmamalıydı, ruhsuz olanda bu kadar saldırgan olmamalıydı ve ben bu kadar boş hissetmeyip kontrolü ele alabilmeliydim.
-16.06.18
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamamaya Ölenler
Short StorySadece birkaç duygu, birkaç satır, birkaç anı... Hepsi bu kadardan ibaretti, yaşamı anlatmaya. Umarım bu satırlar herkese biraz da olsa dokunur ve hissettirir kelimelerin gücünü...
