Kompradorlar

24. Bölüm

"Baba" Buğra aylardır boğazın da olan eli biraz gevşetmek ister gibi gürültüyle yutkundu "gidelim buradan, artık sana karşı çıkmayacağım nerede, ne kadar kalmamı istersen kalacağım"

Caden Burçinin her şeyi öğrendiği gece bütün felaketlerin üst üste gelmesinin yüküyle kendini evden atıp iki genci baş başa bırakmıştı.

O gece her ne olduysa Buğra Burçinin adını ağzına almıyor, artık ne iyi ne kötü hiç bir şey olamaz diyordu. Caden kızın duyduğu gerçekle Buğradan kaçıp hayatının geri kalanını kafasından biraz hasarlı yaşayacağını biliyordu ama Buğranın bu kadar çabuk pes edeceğini hiç düşünmemişti.

"Başka şansımız yok, buna mecburu-"

Caden cümlesini tamamlayamadan Buğra haftalardır yaptığı gibi tekrar bu konuyu konuşmadan kapattı "Baba, lütfen kararıma saygı duy"

Buğra babasından gelecek cevabı dinlemeden mutfağın balkonuna çıkıp cebinden çıkardığı paketten bir sigara yaktı.

Burçin son iki aydır evden dışarı çıkmıyordu, arkadaşları Buğrayla sevgili olduklarını bilmeden genç kadının ayrılık depresyonuna girdiğini öğrenmişlerdi.

Burçin iki ayda gözle görülür şekilde kilo kaybı yaşamıştı bunun tek sebebi yemek yiyecek hali olmaması değildi denese bile yediklerini çoğunlukla istifra ediyor olmasıydı.

Düzenli olarak girdiği ağlama krizlerine bir yenisi eklenirken dizlerini karnına çekip olanları saymadığı kez sindirmeye çalışıyordu.

Arkadaşlarına yaptığı kalıcı ve muhtemelen kırıcı açıklama Burçinin kendisiyle kalmasına izin veriyordu.

Yaşanan gece.. Gecenin sabahı..

Burçin düşünmekten beyni patlayacak gibi olurken küskün olduğu bedenine tiksintiyle dokundu.
O adama nasıl teslim olabilmişti? Yalanların onca gerçeğinden sonra kendini ona nasıl bırakmıştı.

Burçin neye üzüleceğini seçemezken baş dönmeler ve bulantısı üzüntüden tekrar baş gösteriyordu.

Burçin havasızlığın hakim olduğu dağınık evde bir köşeye çökmüş ağlarken, çalan kapıyı yok sayıyordu.

Buğra olabilme ihtimali ona umut vaat ettiği için kendisinden nefret ediyordu, hala onu seviyordu, bu kadar ucuz bir kadındı işte.

"Burçin lütfen kapıyı aç"

Burçin kapının ardından gelen tanımadığı sese kulak kesilirken bir kaç dakika olduğu yerde kaldı "Lütfen, kapıyı açar mısın? Konuşmamız gerekiyor"

Ahu dakikalardır çaldığı kapıdan hiçbir dönüt alamamanın verdiği sıkıntıyla derin bir nefes aldı.

Burçin haftalardır tutmadığı kapı kulpunu elinin belki de son dermanıyla açtı.

Ahu çilingir çağırmayı düşünürken açılan kapıya zaferle baktı, karşısında gördüğü genç güzel kadının hali yüreğini sızlatırken zafer dolu gözlerine hüzün ve pişmanlık çöktü.

Ahu tekli koltukta solgunca oturan genç kıza bakarken aradığı numara telefonu açmıştı

"Buyrun Ahu hanım"

Ahu Türkiyeye döndüğün de ev işleriyle ilgilenmesi için tuttuğu Duygu hanımı Burçinin evine el atması için yanına çağırdı.

Ahu hole doğru ilerlerken iki seçenekli kapılara baktı ilk açtığı kapı banyo olunca geriye kalan seçeneğe topuklarının üstünde dönüp ilerledi.

Genç kızın kahve tonlarında modern döşenmiş odasın da gardırop'a ulaşıp İstanbul havasına uygun uzun bir hırka çekip aldı.

Burçin isminin Ahu olduğunu ve yaşananları bildiğini söyleyen kadının kendini sürükleyerek getirdiği brunch kafede kahvaltı ediyordu.

"Daha iyi misin?"

"Evet, temiz hava almak iyi geldi, teşekkür ederim"

Ahu genç kızın mahçup ama öfkeli haline anlayışla gülümsedi "Benim de onlar gibi olduğumu düşünüyorsun, hepimize en çok da Buğraya kızıyorsun, anlıyorum. Ama bu çirkin planı Buğra senin soyadını bile bilmezken yapmıştık, başka şansımız yoktu Burçin"

Ahu göz ucuyla Burçin'e bakıp devam etti "Emin ol Buğra seni deli gibi seviyor, yaşadığınız hiç bir şey yalan değildi"

"Bunları duymak istemiyorum Ahu hanım. Dediğim gibi istediğiniz her neyse alacaksınız"

Ahu tavizinden biraz bile aralık bırakmayan genç kıza başını sallamakla yetinip sallama çayından bir yudum aldı.