The Vampire Prince and the Vampire Hunter Book II

Chapter 98

If you saw one, you better run!

Elizabeth Marié

Oh shoot! Am I lost? Luminga linga ako sa paligid. Yup! I'm definitely lost.

Bakit nga ba ako nagmamadaling bumaba kanina sa kotse ni Malcolm? Ang masama pa ay ni hindi ko man lamang sila hinintay. Basta dire diretso lang ang lakad ko papasok ng building. And now, I don't even know where I am!

Kinuha ko ang aking class schedule mula sa aking bag. I used to be a head girl. Prim and proper. Perfectly organized. Now I couldn't even organize my bag. Nang makapa ko rin sa wakas ang papel na iyon ay agad ko itong nilabas at tiningnan.

I still have thirty minutes bago pa man magstart ang homeroom. That means I have thirty minutes to find my way back to wherever Astrid and Malcolm are. Sa parking kaya?

Maglalakad na sana ako pabalik ng may marinig ako kumalabog sa isa sa mga janitor's closet roon. In an empty hallway, may biglang kakalabog? This reminds me of those creepy movies I never watched. And curiosity killed the cat, nilapitan ko iyong closet kung saan may kumakalabog.

Slowly I opened it at tumambad sa akin ang dalawang taong naghahalikan! Their eyes were glowing bright! Are they even human?

Then the guy growled at me, at doon nasagot ko ang aking tanong. They are not humans!

Oh god! Oh god! Ano na naman ba itong napasukan ko?

I was about to apologize ng akmang aatakehin ako nung lalaki pero agad rin siyang napahinto. At matalim na nakatitig sa likuran ko. I stiffened because I can actually feel a dominating presence behind me.

The couple growled pero yumuko rin silang dalawa. Like an act of submission ngunit halatang napipilitan lamang ang mga ito.

"Leave" tumindig ang aking balahibo ng marinig ang boses na iyon. Puno ito ng authority at conviction. Para bang wala kang choice kundi sundin ito kaya marahil agad sumunod ang dalawa at naglaho sa kahabaan ng pasilyo.

Nabigla ako ng pabagsak na nagsara ang pinto ng closet. I stared wide eye at the mystery man, nasa tabing gilid ko siya ngayon. The first thing I noticed is his prominent jawline.

I think I can cut my finger if I touch it.

"Hindi mo dapat sila ginambala. They are new mates. Ayaw nilang naiistorbo" he said

"I didn't know" at seryoso ako roon, "I'm sorry" I said at doon lang siya nagbaba ng tingin sa akin. And like any normal person would do, sinalubong ko ang titig niya. And I felt like I'm actually seeing for the first time when I looked into his eyes. Weird.

"You" he growled, tulad ng lalaki kanina

Napaatras ako mula sa kanya dahil sa gulat. His eyes glowed too! Kung ganoon ay pareho sila noong lalaki kung ano man sila.

Then I remembered something. S hit! Swear I never saw a werewolf before but I never thought na makikilala ko sila agad sa unang sulyap lang. And this man in front of me, at yung dalawa pang naglalampungan sa loob ng closet kanina, are no doubt werewolves.

"Stay back!" Banta ko, "I'm a vampire! I can kill you!" Sabi ko pa although I think it didn't help dahil mas lalo lang lumakas ang paggrowl niya. Na para bang ginalit ko siya.

Oh shoot! Of course magagalit siya, Elizabeth. Remember what Malcolm said? A werewolf's mortal enemy is a vampire. And I'm a vampire! Why do I keep on forgetting these important details?

Paatras ako ng paatras habang patuloy ring humahakbang ang lalaki papalapit sa akin. He's preying on me! Good lord, bakit ako pa? But then he stopped mid step at luminga sa paligid bago tumingin muli sa akin.

He looked like he wanted to tell me something pero di niya ginawa at agad ring umalis sa harap ko.

When the werewolf left ay agad akong nahulog sa aking mga tuhod. What was that?

"Elizabeth!" Napaangat ako ng tingin sa kay Morgan. Dinaluhan niya ako at hinawakan ang aking mga balikat

"What's wrong? What happened?" Nag aalalang tanong niya

"May..." I gulped, "May nakaharap akong taong lobo"

"What!" Marahas niyang sigaw, "Are you hurt? Anong ginawa niya sa iyo?"

"W-wala naman. Ano lang...he just keeps growling at me. Yun lang" I don't want to mention na muntik na akong lapain ng isa pa dahil lang naistorbo ko ang pakikipagmake out raw nito sa kanyang 'mate'

And I don't even know what that means! I'm such an idiot!

"Morgan" I called his attention, "What are mates?" I asked

Kita ko ang gulat sa kanyang mga mata. He fell on his bum. At ngayon ay nakaupo na rin sa sahig tulad ko.

"It's a werewolf thing" he said, "Five hundred years in Firenze made me forget" aniya pa at saka napasabunot sa kanyang buhok

"Forget what?" Naguguluhang tanong ko. Nag angat siya ng tingin at seryosong tumitig sa akin.

"It's the werewolves' mating season"