The Vampire Prince and the Vampire Hunter Book II

Chapter 101

Nothing lasts forever

Astrid Agatha

"Odwolfe, of the Silver Moon Pack?" Tanong ni Malcolm at tumango naman si Jake

"Yes. But it's the old Silver Moon Pack. Our pack is in a crisis. When the Odwolfes together with their Beta and third in command, disappeared 500 years ago, the Gamma took the position of Alpha and it went on for years. Now that the true alpha is back, the current alpha won't back down. He refused to give way to the one and true leader. That's why Silver Moon pack is in a state of civil war"

"Alpha Lyall is a mateless werewolf. And mates make a werewolf more powerful. Kaya importanteng mahanap ni Lyall ang kanyang mate upang mas lumakas pa lalo ang kapangyarihan niya pati na rin ang kapangyarihan ng pack upang sa ganoon ay mabawi namin ang aming teritoryo"

"If the alpha found the luna, we'll immediately go back to Lykos at agad ring lalaban sa gyera"

"Kung narito sa Saphore si Alpha Lyall, sino kung ganoon ang namumuno sa gyera?" I asked

"The former alpha and beta, Lyall's father and my father. The elders of the pack gave the alpha two weeks to look for his mate. Kailangan niya nang mahanap ito ngayon para makabalik na rin kami agad"

"And where is he now?" Malcolm

"He was with me this morning. But he just ran off somewhere" he said, "He'll be back" kibit balikat niya

"Sabi mo ay two weeks lamang ang ibinigay sa inyo upang mahanap ni Alpha Lyall ang kanyang mate. Pang ilang araw niyo na ito kung ganoon?" Itinaas ni Jake ang kanyang kamay and made a gesture

"Five. Five days na ang nakaraan ng magpunta kami rito sa Saphore"

"Hindi ba kayo pupunta ng Salem?"

"We can't be mated to witches. Werewolves and werewolf descent humans lamang ang maaring maitakda sa isang taong lobo"

Kung ganoon tama nga ang sinabi ni Malcolm kanina umaga.

Nagulat ako ng biglang nag iba ang kilos ni Jake. I saw this often nung magkasama kami sa organisasyon.

He's mind linking someone.

"The alpha just mind linked me" tama ako, "He wants to meet me back in the campus. Kaya kailangan ko nang bumalik" paalam niya saka siya tumayo mula sa kanyang silya

Akmang aalis na siya nang muli niya kaming nilingon, "Kayo ba?"

"We'll stay here a little bit longer" ngumiti ako

He smiled back, "Okay then. It was nice seeing you again, Astrid" he said

"Wolf boy" naglalakad na si Jake nang muli siyang tawagin ni Malcolm, lumingon naman siya

"Did your alpha found his mate?" Malcolm asked

Malawak ang ngisi ni Jake bago siya sumagot, "Yes" tango niya, "He found her already" aniya at agad ding umalis

"Where's Elizabeth?" Ako naman ngayon ang tinanong niya

"Probably back in the mansion with Morgan" sagot ko at tumango tango siya

"Good. Now that's one werewolf off of our list" he said

Elizabeth Marié

Pabaling baling ang aking ulo. Beads of sweat are rolling down my face.

What's the meaning of this! Ano bang nangyayari?

Napabalikwas ako ng bangon at hinahanol ang hininga. Naramdaman ko si Morgan sa aking tabi, dinadaluhan ako

"It's okay, miss. You're okay. You're safe" he keeps on repeating these soothing words in my ear hanggang sa naramdaman kong nagpantay na ang aking hininga.

Nilingon ko siya at hindi sinasadyang tumulo ang isang butil ng aking luha, "I dreamt about it again" I said at isinandal ang ulo sa kanyang dibdib. He snaked his arms around me and hugged me tight.

"I can cast a spell on you dreams, miss. But it will cause you severe headache. Ayokong masaktan ka" sabi niya

"I hate pain, Morgan. I don't want to get hurt"

"I will never hurt you. Di ko na gagawin iyong spell"

Natawa ako ng bigla niyang bawiin yung kanyang suhestiyon.

"Are you that scared of hurting me? Na hindi mo na gagawin ang mas makabubuti sa akin, wag lang akong masaktan?"

"We all love differently, miss. If that's how I choose to love, then it is my problem. If I choose to protect you from everything that's bad, problema ko na iyon. Ang sa akin lang kapag ayaw mo, di kita pipilitin" sagot naman niyang nakapagpatahimik sa aming dalawa

I broke the silence, "I love you, Morgan" I said, "I want to say it as often as I could because I don't know until when would this kind of moment last" nag angat ako ng tingin sa kanya, "I love you" ulit ko pa

"I'll create a spell that will make wonderful moments last" he said, pansin ko ang kunot ng noo niya. Oh my! Seryoso siya?

"Kung sana ay ganoon lang iyon kadali" aniya pa

At muli, ay nagpakawala ako ng mahinang tawa

"Then I guess we have no choice but to savor these kind of moments while it's still here" ani ko at mas niyakap pa siya ng mahigpit

Tama. Susulitin ko na lamang ang mga pangyayaring tulad nito; mga pangyayaring si Morgan ang kasama ko at masaya kaming dalawa. Dahil imposibleng may paraan upang mapatagal ito. Walang paraan upang kami ay manatili sa masayang oras na 'to. Dahil kahit kailan di hihinto ang oras para kaninuman, kahit gaano pa siya kaimportante. Kahit gaano pa nagmamahalan ang dalawang tao, walang pinipili ang oras upang pagbigyan ang hiling na sana'y magtagal ang mga panahong ganito. Lahat kailangan umusad. Lahat kailangang kumilos at magpatuloy.

Hindi man hihinto ang oras para sa aming dalawa ni Morgan, patuloy pa rin akong magmamahal sa kanya. Patuloy kahit anong problema pa ang sumalubong sa aming dalawa.

Tumunog ang doorbell hudyat na may tao sa labas. Narito ako sa sala at hinihintay si Morgan na naghahanda ng pagkain sa kusina. Kaming dalawa lamang ang narito kaya wala akong pagpipilian kundi ang pagbuksan ang kung sinumang naroon sa pinto.

Tumayo ako at naglakad patungo sa pinto. Nang makalapit ay agad akong inatake ng kakaibang kaba, lalo na ng dahan dahan kong buksan ang pinto at tumambad sa aking harapan ang isang lalaking kailanman ay di ko pa nakikita

"A-anong kailangan mo?" I stuttered. My heart was pounding on my chest pakiramdam ko'y mabubutas na aking dibdib

"I'm looking for---"

"Elizabeth!" Marahas akong hinila ni Morgan palayo sa estranghero at saka isiniksik sa kanyang dibdib

Aalma na sana ako ngunit isang lalaki ang sumulpot mula sa likuran noong kaninang lalaki at akmang susugurin kami ni Morgan.

"Mine!" He growled. Mangha ako ng makilala ang lalaking iyon. Siya! Siya iyong lalaki kahapon!