Soğuktan donmuş ellerini cebinden çıkardı. Sadece bir kez kapıya vurması ile kapının açılması bir olmuştu. Hazırlıksızca karşısında duran adama baktı. Uzun saçları, kafasına taktığı berenin altına gizlenmişti. Sakalları her zamankinden daha da karış...
Taa daaa!! Aa bizim yazara ne oldu ya? İki gün geçmeden bir bölüm daha mı attı? Allah allah başına taş mı düştü? 🤔🤔🤔
Yazmaktan çok keyif aldığım ve alacağım bir çift ile yeni bir özel bölümle karşınızdayım. Ara ara böyle özel bölümler gelecek. Sizinde "şu ikili için özel bölüm olsun." dediğiniz karakterler varsa -çift olmak zorunda değiller. Örneğin: David ve Yağız dostluğu hakkında bir özel bölüm- bana mutlaka yazın. Bende fırsat buldukça yazacağım. Bir de İki Yabancı için afiş-kapak tarzı şeyler yapanlar oluyor. Onları paylaşacağım, sizler de yapmak isterseniz çok sevinirim. Hepinize teşekkürler❤️
Ee bakalım bu çifti sevecek misiniz? Yorumlarınızı bekliyorum👇🏻❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adımları işlek caddede sürüp giderken, ufak bir hareketle başını arkaya doğru çevirerek onu takip eden siyah arabaya baktı. Yanılmıyordu işte! Bu araba bir haftadır evinin ve iş yerinin kapısında bekleyen arabaydı. Eliz bir yandan korkuyor bir yandan öfkeleniyordu. Onu kim neden takip etsindi?
Sinirle gördüğü ilk markete girdi. Belki de polisi aramalıydı. Daha fazla beklemesine gerek yoktu. Bu işi kendi başına halledemeyeceği ortadaydı. Eline telefonu aldığında aynı anda telefonu çalmaya başladı. Arayan Selim'di. Tam zamanında aramıştı. Yine bir haftadır sık sık arayan telefon numaralarını araştırmasını rica etmişti. Telefonu açıp kulağına götürdü.
"Alo Selim, buldun mu kime ait olduklarını?"
"Sana da merhaba Eliz. Teşekkürler ben çok iyiyim, ya sen?"
Eliz oflayarak omuzlarını düşürdü. "Affedersin Selim, gerçekten sinirlerim çok bozuldu."
"Tamam tamam, öğrendim kimin üzerini olduğunu. Daha doğrusu kişiye ait değil bu numaralar. Hepsi ŞAFAK Holding'e ait." Eliz şaşkınlıkla dudaklarını araladı. Nasıl olurdu, Deren'in babasına ait olan holdingden herhangi birinin onunla ne ilgisi olabilirdi ki? O anda aklına gelen şeylerle duraksadı.
"Eliz, orada mısın?"
"Ah, şey. Evet Selim çok teşekkür ederim. Gerisini ben hallederim, sonra görüşürüz." Arkadaşının cevap vermesini beklemeden telefonu kapattı.
Deren'in evden apar topar kaçması, kimseye beni gördüğünden bahsetme demesi, gizleniyor olması... Babasından kaçıyor olabilir miydi? Yine de bir türlü bir mantıklı açıklama yapamıyordu. Deren'in babası ile arasının iyi olmadığını biliyordu ama ondan kaçacak kadar ne yaşamış olabilirdi? Belki de babası o yüzden kendisini takip ettiriyordu. Sırf Deren'e ulaşmak için. Sonuçta adamın niyeti iyi olsaydı Eliz'i birebir arar, böyle işler çevirmezdi. Eliz iyice kafasının karıştığını hissedince ofladı. En iyisi Deren'e ulaşmaktı. Belki yapacağı şey Deren'i tehlikeye atacaktı ama onun iyi olduğundan emin olmalı ve bu işin aslını öğrenmeliydi.
