Aşkın Alınyazısı

bölüm -6

"Alo öykü "bu ses ne annem , ne babam , ne sekreter, ne ablam nede abimdi . Bu sesi artık tanıyordum . Bu Tarık'tı.

"Tarık "?

"Evet öykü benim "

"Sen nasıl ?sen benim numaramı nerden buldun ?"sesimi sert çıkarmaya çalıştım ama yapamadım çünkü kendimide değildim .

"Arkadaşlarından aldım . Sen bugün yanımdan biraz hatta fazlasıyla sinirli çıktınya özür dilemek için aradım. "

".........?"hiç bişey söyleyemedim . Çünkü ona kızmaya bile dermanım yoktu .

"Öykü özür dilerim "

"Yani kalbini kırdığım için "

"Bak bende böyleyim işte . Aslında bu özürüm sadece bu gün için değil dün ve hatta telefon numaranı izinsiz aldığım içinde."dedi .

Hala sessizliğimi koruyordum.

"Öykü orda mısın "

"Öykü "

Nefesim daralıyordu  . Derin derin nefes almaya  çalışıyordum.

"Öykü iyimisin "

"Öyküüü"

Telefonu kapattım.

ALLAH ım ne yapcam ? Kimi aradıysam önüm kapandı .  

Kapı çaldı . Kapıyı açtım . Gelenler Nilgün,  İrem ve Ahsen'di.

Nilgün ve irem iyi geçinen  iki  kardeş. İrem Nilgün'den 2 yaş büyük .  Ahsen ise onların kuzeni bu üçü hep birlikte takılırlar .

Onların maddi durumu bizim yada bizim gibilerden çok üst seviyede . Bi aile şirketleri var.Buraya uzaktan akrabaları olan halalarını görmeye geliyorlardı . Onlar buraya gelip giderken bizde tanıştık . Samimiydik eskisinden halaları vefat etmeden önce . Sonra  halaları  vefat edince buradaki bağlarını kopardılar . Yılda bazen bi kere yada hiç gelmiyorlardı . Şimdi neden gelmişlerdi? Anlam veremedim.

"Öykü "diye bağırdılar üçü aynı anda.

"Aaa kızlar" dedim geldiklerine sevinmiş gibi. Normalde olsa sevinirdim ama şimdi hiç zamanı değildi annemlerden bi haber almalıydım .

"Kızım napıyosun aramıyorsun sormuyorsun" dedi irem tam bi artist edasıyla konuşuyordu .

Bu kızları seviyordum seviyordum da bu şekilde davranışları hoşuma gitmiyordu .

"Ya evet sınavlar felan anca"dedim " neye borçluyum bu güzel süprizinizi ?"cümlesini ekleyerek.

"Ya aslında öyle bi uğrayalım dedik "dedi nilgün irem gibi olmasada onda da biraz vardı.

Ahsen sadece gülümsüyor ikisi bişey söyleyince onlara katıldığını belirterek kafasını sallıyordu .

İçeriye geçmelerini söyledim onlara ama işleri olduklarını
söyleyip gittiler . Neden gelmişlerdi acaba bilinmez 'aman neyse düşünecek o kadar şey varken buna takacak değilsin dedi 'içimden bi ses.

ALLAH ım ne yapmalıydım . Eminim bi yol vardı ama sanki beynim durmuş işleyişini bırakmıştı . Hiç bişey düşünemez oldum eve öyle tıkılıp kaldım .

Telefon çaldı .....

Uff Tarık yeter artık yeter.

"Ne var yine ne?"