[GMARTL8]
Jessies POV
Uh-oh, Jessie. You're in trouble. Wrong question yong natanong mo. Hayan, didilim na mukha nya, ililibing ka na nya---kutya ng isang bahagi ng isip ko.
"I tried but I failed." Tumalikod na sya.
Huh? Anong sabi ni Geoff? Pa-replay!
"I tried but I failed."
"I tried but I failed/"
"I tried but I fail---"
Sirang plaka lang eh? Tss. mabait sya ngayon ah. Sinundan ko sya. Nadatnan ko sya sa garden, umiinom ng tsaa. Tahimik lang.
Di dapat ako magulo… layo layo muna… 1 meter away…
Gawin ko na lang 2 meters…
3 meters…
Or 4meters kaya…
“Ouch!” Mahinang usal ko… "Uwaa! May naramdaman ako?" Pahlingon ko, chuweng! "Kaya naman pala eh! Peter talaga! Kala ko pa mandin kung ano na!"
"Hehe. Busy ka sa pag-atras eh, baka madistract kita."
"Oh sya! Bakit nandito ka na naman aber??"
"Sama ka sakin." Hinawakan pa nya kamay ko.
"Saan?"
"Sa langit?"
"Kalbuhin kaya kita?"
"Hehe," shwing! "Dito."
Nasa loob kami ng kwarto ko sa ospital…
"Miss Mylene, its been four months mula nang ma-confine sya dito. Di na sya kayang supurtahan ng mga charities. Maliit na rin ang chance ng pagkagising nya. mahal rin ang mga gamotnya. How can you handle it? You must decide if we’ll going to cut her medicines… and her oxygen… Or itutuloy mo pa rin. This could take a lifetime. And this will cost a lot of money... I'm really sorry." Lumabas na yung doctor a nag-speech kanina.
"Narinig mo yung sinabi ng doktor mo kanina?"
BINABASA MO ANG
Give Me a Reason to Live
Fantasy☛ℕℴ ℑℴ ℊℛaℳℳaℛ ℕaℨi☚ Jessie's body is in comma while her soul is searching for a reason for her to have her life back. Kailangan niyang gawin iyon bago ang unang patak ng ulan sa taong iyon. Ang unang taong makakakita sa kanya ang dapat magbigay sa...
