Yatılı Okul | WATR yaz '14 En Iyi Paranormal Hikayesi

Mezarına git... -Ama emin ol ters giden bir şeyler var-

"Başla bakalım."

"Ana emin ol bu işe bulaşmasan daha iyi olur. Kendini tehlikeye atmamalısın."

"Tüm gece bunu düşündüm. Bu olay tam benim aradığım türden. Aslına bakarsan uzun zamandır aradığım eğlence. Macera var burda."

"Senin eğlence dediğin benim hayatımı tehtid ediyor ve eğer bu işe karışmak istiyorsan kendini feda da edebileceksindir. Öyle değil mi?"

"Bak neden bahsettiğini bilmiyorum Nathalia ama evet eminim. Anlat şunu bana. An baştan."

..

"İnanmıyorum Nathalia! Bunlar... sen bunları nasıl idare ettin? Bize hiçbir şey belli etmedin bile. Bu gerçekten garip. Jade'nin bu okuldan gitmesini de bu yüzden istedin. Kendisini kurtarması için."

"Ve Ana sen! Kendini bunun içine attın. Jade kendini kurtardı, sense kendini ateşe atıyorsun."

"Sadece sana yardım etmek istiyorum."

Ana'ya yaşadıklarımı anlatmıştım. İki lafımda bir Ciddi olamazsın bakışıyla hiç de kolay olmadı. Ona Andy'den de söz etmiştim. Bir ara onları tanıştırmakta fayda var diye düşünüyorum. Şimdilik Ana bu işin zorluklarını bilmediği için gayet mutlu bir şekilde hayatına devam ediyor. Ama yine de bunu bilmemeliydi. Belki de bebekleri koymamalı çantamda tutmalıydım. Hepsini bulunca birden yerleştirirdim. Bir yandan da öğrenmesi iyi oldu diyorum. Bize yardımı olabilir. Odada da bunu konuşabilirdik. Gizlenmeden. Ah, nasıl unuturum. Rizzoli! O da artık bizim odamızda kalıyordu. İlk günden bizden nefret etmesi için bir sürü sebebi olmuştu hem. Şu anda büyük ihtimalle yeni sınıf arkadaşlarıyla kaynaşıyor ve ders dinliyordur. İlk geldiğimde benim hayallerimdeki gibi... Şimdi ise sadece korkuya mahkumum. Bu gerçekten berbat...

..

"Andy, Andy orda mısın?"

Andy'nin odasının kapısını tıklatıyordum. Aç şu kapıyı lütfen... İçeride olmayabilirdi. Yada duymuyordu. Duymazdan geliyorsa? Andy, Andy aç şunu... 

"Nathalia senin burda ne işin var."

"Önemli olmasa gelmezdim, emin ol. Sadece bu acil bir durum. "

"İçeri gel."

Andy'nin muhteşem oda dekorasyonu beni rahatlatıyordu. Her zaman bu dekor en beğendiklerimdendi. Bir de Carrie'nin odası var tabi. Çocuksu ama ferah bir oda. Yavaşça cama ilerledim ve dışarı baktım. Arka bahçe görünüyordu. Güzeldi yine de. Sandalyeye oturdum. Elimi saçlarımın arasında gezdirmeye başladım. Sonunda cümlelerimi toparlamayı başardım.

"Ana öğrendi."

"Kim? Ne?"

"Ana! oda arkadaşım. Temizlik falan derken bebekleri bulmuş. Bende anlatmak zorunda kaldım. Yoksa Rizzoli de öğrenirdi."

"Rizzoli kim?"

"Yeni oda arkadaşım. Jade gitti. Ve şimdi o geldi. Asıl sorun Ana bu işin ciddiyetinde değil. Ona anlattım ama bir oyun kadar basit sanıyor. Seni yakında onla tanıştısam iyi olur. Artık onun da yardımına ihtiyacımız olabilir."

"Pekala, aynı odadasınız sanırım bu işinizi kolaylaştırır."

"Rizzoli odada yokken sadece."

"Büyük ihtimalle bu sıralar okulu tanımak için sık sık okulu dolaşır. Bu zamanı iyi değerlendirin."

"Haklısın, buraya gelmemin bir nedeni daha var."

"Neymiş o?"

"Şu ikizin. Evlat verilen. Bence babana onu sormalısın."

"Bilmiyorum."