Yatılı Okul | WATR yaz '14 En Iyi Paranormal Hikayesi

Aynanın diğer yüzü.

"Nathalia bak ne öğrendim bu yeni nesil kız ölürse diğerine geçiyormuş. Bir kız kardeşin vardı değil mi?"

"Evet, ve bu dediğini zaten biliyordum Andy."

"Peki kız nesil için ayarlanan o şeyi biliyor musun?"

"Evet."

"İyi misin Nathalia?"

"Rizzoli'nin diğer adı Rizzle'mış."

"Hadi ya."

"Numara yapmayı kes! Bana yalan söyledin."

"Söylemedim Nathalia. Neden söyliyim ki?"

"Rizzoli'ye sorarım ben. Kendini yorma."

"O sana beklediğin cevabı veremez."

"Nedenmiş o?"

"O beni tanımıyor da ondan!"

"Ama sen onu tanıyorsun!"

Tam cevap verecekti ki içeri hoca girdi. Andy bana bakıp ''Bunu konuşacağız'' dedikten sonra sınıftan çıktı. Kendi sınıfına gidiyor olduğunu düşündüm. Arkasından ''kesinlikle'' diye bağırmak istesemde bunu içimden söylemiştim. Gidip arkaya oturdum. Uzun zaman önce gördüğüm yazılar hala buradaydı. Git burdan, canlı kal vb vb... İsimsiz derse gelsin yanıma otursun o kadar istiyordum ki buna ben bile şaşırdım. Normalde İsimsiz'le karşılaşmamak için düzenli olarak dua ederdim. Kendi kendime düşüncelerim ve çıkarımlarım zamanın nasıl geçtiğini unutturmayı başarmıştı. Derslerin ardından odama geldim.

"Hey, Ana nerde?"

"Gelmedi. Tiyatrodadır."

"Tiyatro bugün yok. Gelir sanırım."

"Herhalde."

Ona küçümser bir ifade ile seslendim.

"Anlatsana bana biraz bundan önceki okulunu? Merak ettim. Hadi ama Rizzle!"

"Bana Rizzle demeyi kessene Ginny?"

"Ahahah Ginny de kim? Karıştırmış olmalısın."

"Evet olabilir Nathalia."

Bu kız bazen gerçekten saf oluyordu. Yatağıma oturup Ana'yı beklemeye başladım. Bir süre sonra neredeyse uyuya kalacaktım ki kapının açılmasıyla gözlerimi açabildim. Ana'yı görünce gözlerimi ovuşturup doğruldum. 

"Neredeydin?"

"Nathalia gözlerine bi bak şişlikten öleceksin. Seni bakıma götürmem gerekecek."

"Bakıma ihtiyacım yok. Uykum var sadece."

"Sen bilirsin. "

Ana'yı anlamak zor iş gerçekten. Ona ne söyleyeceğimi de unutmuştum. Ve yine uyudum. (Artık o kadar uyuyorum ki lakabım uykucu kaldı)

..

Hadi ama burada olmalısın çantamın içinden garip şekil kağıdı dediğim o kağıdı arıyordum. O kadar zaman oldu ki ona bakmayalı bulamayacağımı sandım bir an. Ama buldum. Hala 3. şekilde kalmıştım ve bebekler yüzündendi bu. Son bebek... son bebek. Kağıdı çantama koyduktan sonra Andy'nin odasına geldim. Önceden olsa kapıyı çalsam ne olurki çalmasam mı derdim. Şimdi ise düşünmeden kapıyı tıklattım. Bir süre sonra kapıyı bir çocuk açtı.

"Andy orda mı?"

"Az önce gitti. "

"Peki."

Tam gidecektim ki arkamdan birinin bana seslendiğini duydum. Arkamı döndüğümde Eric oradaydı. 

"Selam."