Yatılı Okul | WATR yaz '14 En Iyi Paranormal Hikayesi

Kulube mi?

"Hadi kızlar!!  Okul vakti!!!"

Gözlerimi açım.Jade odada bağırarak bizi uyandırıyordu. İstemsiz olarak gözlerim İsimsizin yatağına kaydı. Yorganı üstüne çekmiş bir vaziyette yatıyordu. O tip birisine göre fazla süslü bir yatak örtüsü diye düşünmeden edemedim. Kalktım. Yaklaşık 30 dakika sonra her şeyim hazırdı.  İsimsiz hala yatıyordu. Ona bakmayı kes diye bağıran iç sesimi dikkate aldım ve gözlerimi İsimsizin üzerinden çektim. Jade'ye döndüm.

"Ana nerede?"

"O her sabah erkenden bakıma gider. Çok bakımlı birisidir. Aklıma gelmişken söyliyim Dış görünüşü ile ilgili iltifatları sever. Bilgin olsun."

"Hımm sağol, İsimsiz hakkında bazı sorular sorabilir miyim acaba??"

 "Anladım ben, sormana gerek yok baştan anlatırım."

"Çok sağol, merak etmemek elde değil."

"İyi  dinle o halde, eskiden burası yine yatılı bir okulmuş. Bazı işkenceler ve eziyetler yapılırmış. Çoğu öğrenciler eziyetlere dayanamaz ölürmüş. Bir kısmı da intahar edermiş. O okul kapatılmış. Ölenlerin ruhlarının burada olduğu söylenir. Ama inanma kaç yıldır buradayım ruh falan görmedim. İsimsiz ise bu efsanenin etkisi altında kalmış bir zavallı. Anneannesinin anneannesi mi ne bu okulda ölmüş. Onun ruhunun gelip onu ziyaret ettiğini sanıyor. Tam bir kaçık."

"İlginç bir efsaneymiş." ( efsane mi gerçek mi düşündürdü beni)

Birlikte odadan çıktık. Okula geldik. Bu bölmeyi yeni görüyordum. Derslikler... Sınıf ortamı çok iyi görünüyordu. Ana ve Jade beraber oturuyorlardı. Yer yoktu. Ayakta kaldım. Bir kız bana yer gösterdi. En arka köşede!! İSİMSİZİN YANINDA!!! Oraya oturmam, oturamam. Ya anneannesinin anneannesinin ruhu gelirse ve beni görürse! Ne diyorum ben ya. Saçma (!) Oradan bazı gıcık egoistler benim oraya oturacak kadar cesur olmadığımı tartışıp gülüyordu. Onlara inat oturdum. Oturmam ile ani bir soğukluk hissetmem bani şaşırttı. İsimsiz köşedeydi. Ders başladı. Son derslere doğru cesaretimi topladım. Ne desem?

"Selam! Aa bu ruhların selam verme şekliydi değil mi?"

"Dalga geçme, ruhlar inanmayanlara kızar."

"Tamam tamam. Eeee Neden burada oturuyorsun? Daha başlar varken."

"O beni daha rahat görsün diye..."

"Anneannenin anneannesi mi?"

"Evet ama öyle görünmüyor."

"Anlatsana bana biraz."

"O ölmedi. Buralarda...Beni görmeye geliyor... Her gece dolaşıyoruz."

"Sabah yorganın altında sen yoktun bildim mi? Yorgan tıktın."

"Ben değildim, Oradaki ruhtu."

"Atma (!) Ruhlar nesnelerin içinden geçer."

"O filmlerde olur. Dalga geçme. Ruhlar bunu sevmez."

Zil çaldı.  Koşarak çıktım. İnanmadım ama yine de korkmam için yeterli bir neden. Odama gitmeliydim. Buradaki öğrenciler beni korkutuyordu. Koşarken bile dik dik bakan gözleri hissedebiliyordum. Tüm düşünelerimin ardından odama gelmeyi başardım. İsimsiz hala yatıyordu. Hala yatıyor muydu?? Daha az önce aynı sıradaydık. Korkarak yatağa yaklaştım. Bir ayak. Ohh... Rahatladım şimdi. Ruhların ayağı olmazdı. Demek ki bu İsimsiz. Hem kaç yıllık öğrenciler var. Hayır yok!! Okul bu yıl açıldı. Ama Jade kaç yıldır buradayım görmedim demişti. Birileri çok fena bir şeyler karıştırıyor. Jade'yi aramaya çıktım. Okulu turladım. Arka bahçe erkeklerin bölümüne bakıyordu. O tarafta olabileceğini düşündüm. Belki bir erkek arkadaşı vardı ve ona bakıyordu. Ama orada bulamadım. irkaç yer daha gezdim. YOK,YOK! Okul çevresinden vaz geçip içeri girdim. Sınıflara baktım. Tuvaletlere baktım. Camdan bir kulübe gördüm. Bu kulübe -aslında bir oda genişliğindeydi- dikkatimi çekti. Bakmaya gittim. Merdivenleri hızla inerek kendimi yeniden bahçede buldum. Kulübeye yaklaştığıma farkettim. Jade oturmuş ağlıyordu. Yanına oturdum. Ona bunu sprmalıydım. Hızla başladım.

"Bana yalan söyledin. Bu okul yeni açıldı. Hem yıllard...."

Jade sus anlamına gelen bir işaret yaptı. Bende sözümü yarıda bıraktım.

"Şttt, Burada bunları konuşamayız. Gel benle."

Arkasından gittim. Okula doğru yürüdük. Bahçenin kenarında durduk. Yeniden oturdu. Sanki üzüntüsü birden kaybolmuştu. Bana da oturmamı söyleyen bir işaret yaptı. Oturdum. Yüzünü bana döndü. Gözlerindeki korkuyu gördüm. Bu üzüntü değildi. Bu korkuydu. Yeniden gözleri sulandı ve bacaklarına sarılıp keye kapandı. Bir ara sustu. SOnra bana baktı.

"İsimsiz doğru söylüyor. Gördüm!" Dedi ve yine ağlamaya başladı. Aklımdaki ilk soruyu sordum.

"Bu okul lanetli mi?"

Bana bakmadan konuşmaya devam etti.

"Lanet, bela, ruhlar, musallat...Adını sen koy, Sadece emin ol burada bir şeyler var."

"Ne yapmalıyız, annemlere söylesem, okul değiştirsem."

"Çözüm değil. Eski kurallara göre yaşıyorsak sonumuz aynı. Mekan fark etmez."

Eski kurallar derken de demek istemişti. Kulübenin oraya bakıyordum ve Jade'ye karşı çıkmak istedim.

"Ama..."

diye başlasamda konuşamadım. Bağırdım.

"Neler oluyor Nathalia, "

Jade benim baktığım yöne doğru bakmaya başladı. Sonra o da bağırmaya başladı.

Karşımızda külübenin kapısı açıldı. İçinden bir şey uzandı.Korktum. Neler oluyordu böyle?