Yatılı Okul | WATR yaz '14 En Iyi Paranormal Hikayesi

Şimdi ne olcak??

Artık bana hesap vermenin zamanı geldi... 

 "Sen tüm bunları nerden biliyorsun Eric?"

 "Dedim ya, sandığından fazlasını biliyorum."

 "Nereden bildiğini söyle o halde. Bu benim hayatım ve sen burnunu sokuyorsun."

 "Sence bebek kolleksiyonu yaptığı sanacak kadar saf birine mi benziyorum?"

 "Hayır ama bu benimle uğraşmanı gerektirmez."

 "Seninle uğraşmıyorum. Umrumda bile değilsin. Beni ilgilendiren tek şey yaptıkların."

 Biraz durakladıktan sonra cümlesini tamamladı. ''yaptıklarınız''

 "Ben ne zamandır bunlarla uğraşırken nasıl öğreniverdin?"

 "Sanırım bie yerde yanılıyorsun. Uzun zamandır izliyorum. Seni, ilk başlardaki tepkini. İtiraf atmeliyim ki bunu yeni öğrendiğin sıralar pazarda annesini kaybetmiş çocuklar gibiydin. Kulübenin orada yapayalnız ağladığın zamanları biliyorum. O yüzden sana birkaç iyilik yaptım."

 "Ne iyiliği? Ne demek istediğini anlamadım."

 "Carrie diyorum. O kızı ben yolladım seninle arkadaş olması için."

 "Ama o farkında olmadan bana çok yardım etti ve.."

 Cümlemin devamını getiremezken Eric direk lafa girdi.

 "O bebeği diyorsun. Onu da vermesini ben söyledim."

 "O bana istediğim bir bebeği almamı söyledi. Onu vermedi özellikle."

 "Onu alacağını biliyordu. Çünkü bu fırsat eline bir kere geçerdi. Carrie'ye bunu yapmasını ben söyledim."

 "Bunu bir gün bana söylemek de var mıydı planlarında?"

 "Elbette. Ne zamandır tanışmaya çalışıyorum."

 "Hiç görmedim bile seni biraz başarısız olmuş gibisin."

 "Bak burda yalan söyledin"

 "Ne yalanı?"

 "Beni görmediğini söyledin."

 "Görmedim."

 "Kağıdı yakmaya çalışırken yanına gelmiştim. Okulda sigara içiyorsun demiştim."

 "O, o sen miydin?"

 "Hatırlarsın sanmıştım."

 "Şu an ki haline benzemiyordun."

 Eric'in peşinden dolabın oraya geldim. Bana bakıp sırıttıktan sonra dolabın kapağını açtı. Şok oldum çünkü dolabın kapağının arkası onlarla doluydu. İpucu kağıtlarım kopyaları, tamamlanan şeyler, nesiller... Her şeyi biliyordu. Kapının tıklanması ile ödüm koptu. Odanın kapısından geliyordu. Sonra kapının ucunda Ana belirdi.

 "Nathalia şey, sen gelmeyince merak ettim. Bir baksam dedim."

 "İyiyim Ana buradayım."

 Eric zafer kazanmış bir havayla kısık bir kahkaha atıp Ana ile konuşmaya başladı.

 "Nathalia sana burada konuştuklarımı anlatır."

 "Neler oluyor?"

 Ana'nın bu sorusuna Eric cevap vermeden ben cevap verdim.

 "Her şeyi biliyor Ana. Başından beri beni izliyormuş."

 "Ama neden?"

 "Bilmiyorum. Her şey öyle karıştı ki."