Payb Takes Book 2 (COMPLETED)

MaryChard

April 11, 4:00pm (PHT)
April 11, 4:00am (EDT)
JFK Airport, New York:

R: Sayang di tayo masyado nakapasyal sa LA noh? *whispers to M as they stand beside the baggage conveyor and wait for their luggage*

M: Okay lang yun, Love. Don't feel too bad about it. Wala talagang time eh. Di bale, nakapasyal ka naman na doon at nakapasyal na din ako doon. Someday, we can go back there for a vacation together, visit Universal Studios and the LA Museum of Arts, drive down to Disneyland, shop in Rodeo Drive, go to Hollywood, walk in Griffith Park, take a trip to Sta. Monica Pier.

R: *smiles, side hugs M* Sige. We'll do that, Love. Someday...

M: Besides... Mas matagal tayo dito. We'll have more free time to go around. I can't wait to show you around New York, Love.

R: Excited din ako, Love. Sana talaga magka-chance tayo na makapasyal na tayo lang. *sighs*

M: *sighs* Sana nga.

R: *gets their luggage from the conveyor* Love, may sasabihin lang ako kay Nanay ha?

M: Okay. Una na muna kami ni Michael.

R: Wag. Hintayin mo ako.

M: Naku. Dumog pa more na naman pag magkasama tayo.

R: Kaya nga, madaming tao. Wag ka masyadong lalayo para abot lang kita.

M: Hay naku siya. Opo, Sige na. *whispers* See you later. I love you.

R: *whispers back* I love you more and more.

M: *walks ahead with Michael and the others while R stays behind to talk to ND*

R: Nay...

ND: Ano yun? Ah alam ko na. Oo. Lumipat ka sa kwarto kukuha ulit ako ng sarili kong kwarto.

R: *chuckles* Hindi po, Nay. Si Menggay na lang po ang lilipat, si Mama Ten sa couch na lang po sa labas ng private room ng suite. Iba po yung sasabihin ko.

ND: Okay. Sige. Eh ano bang sasabihin mo, nak?

R: Kasi po, Nay. Medyo may inaalala po ako.

ND: Okay lang yan, nak. Makakabuo din kayo.

R: *blushes, pulls on his ear that just turned bright red* Nay, naman eh. Hindi po yun.

ND: Ay hindi ba? Sorry naman, nak. Ano ba kasi yun talaga?

R: Inaalala ko po kasi ang daming plano ni Meng para sa amin dito sa New York kaso parang imposible pong maibigay ko sa kanya lahat. Mahihirapan po kaming umikot na magkasama lalo at ang daming nakamasid. Alam niyo naman po kung gaano namin kagusto na itago yung mga moments na para sa amin lang po talaga. At mukhang di din kami mapapayagan na mag-gala basta dahil sa security. Ayaw ko po kasing malungkot si Menggay.

ND: Hay naku... Yun lang ba?

R: Hindi po ba problema yun?

ND: Hindi. Gusto niyong mamasyal? E di sa araw, sama-sama tayong pumasyal tapos minsan hiwalay din para pag nagkita ulit mahihirapan na kayong sundan.

R: *smiles* Pwede, Nay.

N: Kung gusto niyong mag-solo eh di sa madaling araw kayo. Sanay naman kayo diyan at New York ito. Marami pa rin kayong mapupuntahan. Siguro naman mapapagod din at matutulog yung mga nakaabang sa inyo sa labas ng hotel.

R: Opo. Tama po, Nay. Totoo nga ang sabi ni Menggay. Kayo po ang master hokage. *laughs*

ND: Ano yung hokage, nak?