Dla Ciebie Ninja

11 "Woda i ziemia. Bardzo fajne błoto."

Jeszcze przed planowaną pobudką otworzyłam oczy. Wyjęłam z szuflady list, który napisałam do Julii, położyłam go na szafce nocnej by nie zapomnieć. Sprawnie obmyłam twarz i wykonałam inne czynności, które robię co rano.

Dzyń-dzyń... Dzyń-dzyń...

Byłam już prawie gotowa.

Dzyń-dzyń... Dzyń-dzyń...

Wzięłam list do ręki i spojrzałam przez okno na plac treningowy. Wu już czekał. Tak więc wyszłam z pokoju i udałam się na dziedziniec do wujka.

- Witaj sensei. – Zawołałam uśmiechnięta.

- Witaj An.

- Mogę cię o coś poprosić?

- Tak, oczywiście.

- Jak będziesz przechodził koło poczty to wyślesz dla mnie list?

- Dobrze. – Sensei wziął ode mnie kopertę.

Po chwili na plac przybyli jego dwaj uczniowie.

- Dzień dobry sensei. Witaj An. – Przywitali się z nami.

Odpowiedzieliśmy im skinieniem głowy. Wu podszedł do ławki i wziął z niej trzy pudełka.

- Moi kochani. – Zaczął. – Mam dla was nowe stroje. Stroje w stylu ninja. Takie, w których będziecie walczyć i trenować.

Sensei podszedł do nas i wręczył nam pudełka. Po otwarciu zauważyliśmy, że każdy miał chustę w innym kolorze. Ja miałam błękitną, Zane białą a Cole szaro-czarną. Dodatkowo stroje posiadły kaptur. No tak jakby kaptur. Nie wiem jak to powinnam nazwać. Coś co zakrywało tylną część głowy, włosy i kawałek czoła. Uznałam, że są to kaptury.

Po obejrzeniu zawartości pudełek zabraliśmy się za rozgrzewkę a następnie poszliśmy na śniadanie.

Chłopcy pożegnali się z senseiem i udali się do pokoju by się przebrać. Ja natomiast wyszłam wraz z wujkiem na plac. Szliśmy w stronę bramy.

- Dacie sobie radę?

- Tak, musimy.

- An, a ty sobie dasz radę? Wiesz, że nie chcę cię zostawiać.

- Spokojnie Wu. – Wujek objął mnie za ramiona i pocałował w czoło.

- Pamiętaj, że w razie niebezpieczeństwa musisz walczyć u boku młodych mistrzów. A ja postaram się wrócić szybko. O ile będzie to możliwe.

- Dobrze Wu. Dam radę. – Uśmiechnęłam się do wujka a on przekroczył teren klasztoru.

Był już za bramą. Zamknęła się za nim. Patrzyłam przez chwile w niebo. Odwróciłam się i poszłam do pokoju.

Ubrałam nowy strój. Wyglądałam w nim jak prawdziwy wojownik ninja, a w zasadzie to wojowniczka. Strój składał się z czarnego kimona i tego czegoś na głowę oraz chusty i pasa. Pierwsze ruchy w nim były niepewne.

Gdy byłam na dziedzińcu wraz z chłopcami okazało się, że oni też mieli niewielki problem z poruszaniem się. Musieliśmy się przyzwyczaić do tego.

Podczas pierwszego treningu doskonaliliśmy swoje umiejętności panowania nad żywiołami. A do tego współpracowaliśmy ze sobą co także było ważnym elementem ćwiczeń.

Ćwiczenia, ćwiczenia i jeszcze raz ćwiczenia. Trening skończyliśmy tuż przed obiadem. Na obiad Zane przygotował dla nas kaczkę po pekińsku. Trzeba przyznać była pyszna.

Po godzinnej przerwie spędzonej na czytaniu oraz siedzeniu w spokoju udałam się na plac i rozpoczęłam kolejny trening wedle zaleceń senseia. Współpraca, walka i żywioły to były ostatnio nasze priorytety.