Jirou POV
Nakarating na kami dito sa mall at nagpunta agad sila sa ice cream parlor nakikisabay na lang ako sa tawa nila kahit na pilit lang ang tawa ko na yun.. hindi ko pa din maalis sa isip ko kung saan ko pa ba pwedeng hanapin si saki.. kung kelan nahanap ko na siya saka naman siya mawawala.. alam ko naman malaki kasalanan ko pero sana naman hayaan niya ako ipaliwanag ang lahat.. hayaan niya akong bumawi sa mga panahong wala ako sa tabi niya.. natapos kami kumain at medjo maaga pa daw kay nagikot ikot pa kami dito sa mall.. habang naglalakad kami may narinig kaming tumutogtug ng piano..
“Guys narinig niyo ba yun?” – nami
“huh? Alin yung nagpipiano?” –haru
“Oo.. ang lungkot.. damang dama mo yung lungkot ng tinutugtog niya” – nami
“Tara puntahan natin” – ryu
Sumunod ako sa kanila.. hanggang sa nakalapit kami kung saan nang gagaling yung tunog ng piano.. nagulat kami dahil sa nakita namin.. si misaki habang tumutugtog at kumakanta.. makikita mo din na kahit nakapikit siya patuloy lang ang paglabas ng luha sa mga mata niya..
“Nakakaiyak *sniff* n-naman” – nami
“oo *sniff* nga eh..” –haru
Hindi ko na kinakaya yung nakikita ko kaya naglakad ako papunta sakanya at nung nakalapit na ako.. niyakap ko siya.. niyakap ko siya yung alam kong mararamdaman niyang hindi na siya nag iisa dahil andito na ako.. ramdam kong nagulat siya at napahinto siya sa pagtugtog.. nagmulat siya ng mata at tumayo kaya napabitaw ako sa pagkakayakap ko sakanya..
“Saki.. please makinig ka naman sa mga paliwanag ko.. mag usap tayo.. wag ka na umiyak ng ganyan.. nasasaktan ako pag nakikita kang ganyan.. let’s talk please”.. nakita kong yumuko siya..
“Kaya naman pala malungkot ang tinugtog niya kasi nag away sila ng boyfriend niya”
“Oo nga eh.. naku miss mag usap na kayo niyang boyfriend mo”
“lahat naman nadadaan sa maayos ng usapan”
“bagay pa naman kayo”
Nakita kong nag angat ng ulo si saki tapos tumingin sa paligid niya.. nakita ko naman namula ang mukha niya.. ang cute niya pag namumula haha pero teka wag muna magsaya at kailangan ko pa siyang suyuin kung ito lang ang paraan para makinig at hayaan niya akong bumawi sa lahat ng pagkukulang ko ay gagawin ko kaya hindi na ako nag dalawang isip pa at lumuhod ako sa harapan niya..
“Saki please” pag mamakaawa ko sakanya..nakita ko naman siyang tumango at naramdaman kong hinatak niya ako para tumayo na dahil nakakaagaw na nga kami ng eksena dito sa mall.. Hinawakan ko ang kamay niya at nagtungo kami sa kinaroroonan ng mga kaibigan ko..
“Guys mauna na muna ako huh..may kailangan lang akong ayusin saming dalawa” sabi ko sakanila at nag nod naman sila..lalakad na sana kami ng bigla silang nagsalita..
“Saki gusto ka naming maging bestfriend ni Nami kaya after niyo maayos ni jirou ang gusot niyo pumayag ka na din maging bestfriend naming huh (^___^)” – haru
“Saki hindi naman masama kung makikinig ka sa paliwanag kung bakit ka iniwan” – shouta
“wag mong hayaan na pagsisihin mo bandang huli kung bakit habang buhay ka naging malungkot” – takihiro
Nakita kong lumingon si saki sakanila at binigyan lang ng isang weak smile..hindi rin nagtagal at naglakad na din siya.. magkahawak pa din kami ng kamay..buti na lang at hinayaan na lang niya ang kamay ko sakanya..
Misaki POV
Nakakahiya ang eksena kanina sa mall kaya hindi ko naiwasan ang mamula.. hindi na ako nagdalawang isip pa at nakapagdesisyon na ako.. kailangan kong pakinggan ang dahilan niya.. andito na kami ngayon sa park at umupo lang ako sa swing samantalang siya nakaupo din sa kabilang swing..walang nagsasalita samin..maya maya nagsalita na din si Jirou..
“Saki, sorry.. sorry kung iniwan kita at kung wala ako sa tabi mo nung mga panahon na kailangan mo ng karamay.. hindi ko man gustong iwan ka nun pero wala akong magawa.. ayaw kong iwan nila mom and dad dito.. masyado pa daw akong bata para iwan nila dito na mag isa..andun kasi ang main business nila, nangako sila sakin na hahayaan nila ako umuwi dito pag kayak o na mag isa.. hindi na ako nakapag paalam sayo dahil ayokong umalis na malungkot ka.. ayaw kong iwan ka na malungkot ng dahil sakin.. gusto kong baunin yung alaalang masaya tayong dalawa..” – Rou
Hindi ako nagsasalita hindi ko alam pero makasarili ba ako dahil hindi ko hinayaan ang paliwang niya agad.. nasaktan ako ng umalis siya at hindi man lang nagpaalam sakin.. kaya ko ba ulit magtiwala sakanya at hayaan na papasukin siya sa buhay ko.. magsasalita na sana ako kaso nagsalita na siya ulit..
“Saki, hindi ko agad hinihiling sayo na patawarin mo ako sa pang iiwan ko sayo.. oo mababaw ang dahilan kung bakit iniwan kita nun na walang paalam pero sana hayaan mo akong bumawi sa lahat ng pagkukulang ko.. this time hindi ako mangangako na hindi kita iiwan pero gagawin ako ang lahat para hindi ka na maiwan ulit na nag iisa..andito na ako ngayon hindi na kita iiwan” – jirou
Hindi ko alam pero bigla na lang ako naiyak.. hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin at gawin dahil sa mga sinasabi niya.. natatakot ako.. natatakot akong matibag ang pader na itinayo ko para hindi ako masaktan ulit., iyak lang ako ng iyak ng maramdaman kong tumayo siya at lumapit sakin sabay nun ang pagyakap niya sakin.. bakit ganito.. sa yakap niya pakiramdam ko nabuo ulit ako, pakiramdam ko ang saya ko at ligtas ako sa kahit saan at kanino.. hahayaan ko pa ulit siya at pagtitiwalaan.. sana sa magiging desisyon ko na to hindi ko pagsisihan..tumayo na ako at nakita ko naman na nagulat siya at napabitiw siya ng yakap sakin..
“Rou nakapagdesisyon na ako.. sana matanggap mo”.. sana nga matanggap niya at hayaan ang mga dapat mangyari..
♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥ ♥ ☆ ♥
sorry po ngayon lang nag UD at short UD lang po ito.. salamat po sa mga nagbabasa at comment and vote na din po kayo.. thank you
BINABASA MO ANG
White Blood Prince's and Ms. Lonely
Romance(currently editing each chapters) 5 years old ng iniwan ako ng first love ko.. 10 years old ng bawiin ng dyos ang magulang ko.. Ano pang silbi ng buhay ko kung ang mga taong mahahalaga sakin ay iniiwan ako.. hanggang sa onti onti ko ng dinidistansya...
