Yanlışlıkla Seri Katil

Herşey Daha Farklı Olabilirdi

İşte bu benim hikayem. Film olacak bir hayat yaşadım sanırım. Çocukluğumdan beri, öldükten yıllar sonra da birileri beni hatırlasın, dünyada bir izim kalsın istedim. Belki tam olarak bu şekilde hayal etmiyordum ama olsun buda bir hatırlanma sayılır. "Neden bu hale geldim, neden bütün bunları yaşadım?" diye düşündüğümde yığınla neden sayabiliyorum. Babam, Hayat, Bayram usta, Ömer, Erkan, Yeşim ve niceleri... Beni bu hale getirenler onlar. İlle bir suçlu aranacaksa, ille birileri yargılanacaksa beni bu hale getiren herkes çıkmalı sanık kürsüsüne. En azından hayatta olanlar. Ben suçsuz olduğumu iddia etmiyorum ama tek suçluda ben değilim.

Mutlu bir çocukluğum olsun isterdim. İyi bir babam olsun, bizi hafta sonları balığa, pikniğe falan götürsün, bana doğruyu ve iyiyi ilk o anlatsın, hiç olmazsa beni adam yerine koysun, annemi dövmesin, ablamın okumasına izin versin isterdim. Beni baba katili yapmasın isterdim. Sonra başarılı bir okul hayatım olsun isterdim. Samimi dostlarım, birlikte maç yaptığım arkadaşlarım. Bir sevgilim olsun isterdim mesela. Beni her şeyimle, ben olduğum için, gerçekten seven bir sevgilim. Annemin "kızım" diye sevdiği bir sevgilim. Onunla evlenebileyim isterdim.

Annemi çok mutlu etmek isterdim. Benim annem hayatında televizyon dışında hiç deniz görmedi. Ona bir sahil şehrinde uzun bir tatil yaptırmak isterdim. Babam öldükten sonra ona hayatında yaşamadığı mutlulukları yaşatmak isterdim. Ne bileyim işte onu güldürmek isterdim.

Çok şey istemedim ben, sadece normal bir hayatım olsun istedim. Herkes gibi sıkıntılarım olsun istedim. İnsan olduğumun çevremdekilerce kabul edilmesini istedim. Ne istediysem olmadı, tam aksi oldu. Kötü olan her şey, "bu da olmasın artık be!" dediğim her şey başıma geldi. Sevdim dediğim hiç kimse beni sevmedi. Aslında beni hiç kimse sevmedi. Belki bütün sorunların temelinde de bu vardı. Sevgi...