Gelukkig voor Carly probeerde niemand hen meer tegen te houden. Het nieuws dat een lid van het koninklijk huis op weg was naar het kasteel, verspreidde zich als een lopend vuurtje.
'Ik dacht dat mijn moeder niks met me te maken wilde hebben.'
'Zij misschien niet, maar het gewone volk wel. Zij zien je als een soort heilige.'
'Ik zou eerder zeggen dat ze me als de duivel zien.' Daar had Gilan geen antwoord op.
Iedereen die ze tegenkwamen, deed zijn best om oogcontact te vermijden.
In het begin sliepen ze nog in herbergen, maar ook daar durfden de mensen hen niet aan te kijken. Daarom hadden ze besloten om in het bos te kamperen.
'Het is geen ontzag. Het is angst,' concludeerde Carly na een paar dagen. Gilan knikte instemmend.
'Maar welke reden hebben ze om bang voor ons te zijn?' vroeg hij.
'Ik heb geen idee.'
>>>------> <------<<<
Het geluid van paardenhoeven op hout klonk luid in de stilte. Niemand bewoog, zelfs het lichte briesje was stil gevallen.
Voor de koning hielden we stil. Met een klein handgebaar gaf hij aan dat we af mochten stijgen.
'Ik vind het zo erg voor u,' verbrak Gilan de stilte. Met een priemende blik maakte hij me duidelijk dat ik ook wat moest zeggen.
'Uhm..., ja. Heel erg,' mompelde ik bijna onhoorbaar. Mijn vader knikte als dank.
'Het is tragisch dat dit nu gebeurd is.' Hij zei nog meer, maar ik luisterde al niet meer.
Ik verlegde mijn blik naar de kasteelmuren. De wachters daarboven keken me vijandig aan. Ik was dan wel de kroonprinses, ze waren nog steeds kwaad dat ik ze stiekem voorbij was geglipt.
In gedachten keerde ik terug naar die dag, nu alweer meer dan twee jaar geleden. Ik had die dag een hele erge ruzie gehad met mijn ouders en was boos naar mijn kamer gegaan. Daar had ik alles wat ik nodig had in zadeltassen gedaan en wachtte daarna op het donker.
Toen het begon te schemeren was ik naar de stallen geslopen. Mijn Jagersmantel had ik omgeslagen, ook al was niemand zo stom om de kroonprinses tegen te houden.
Sabrina was snel gezadeld. Ze leek net als ik blij te zijn dat ze hier eindelijk weg kon. 'Wees heel stil,' had ik in haar oor gefluisterd. Ze had haar hoofd een paar keer op en neer bewogen en samen slopen we de stallen uit.
De poort was natuurlijk dicht, maar er was wel een deurtje in de poort. De sleutel was snel gestolen. Toen ik vastgesteld had dat geen van de wachters keek, was ik door de deur geglipt en had Sabrina naar een bosje een stuk verderop geleid.
Daarna had ik de sleutel teruggehangen op zijn normale plaats en was weer naar Sabrina gegaan.
Pas de volgende ochtend kwamen ze erachter dat ik weg was. Ondertussen was ik al ver van het kasteel vandaan. De dag had ik in een bos doorgebracht en was 's nachts verder gereden op weg naar de kust.
Na drie dagen rijden bereikte ik een havenstadje. In de vroege ochtendgloren was ik met mijn mantel strak om me heen gewikkeld en mijn kap op, op een kapitein afgestapt. Hij ging naar Araluen, net als ik.
Ik betaalde hem goed om mee te varen en nogmaals dat bedrag zodat hij zijn mond zou houden. Niet dat ik verwachtte dat hij dat heel lang zou doen, maar zo wist ik tenminste zeker dat hij me mee zou nemen.
'Lyn? Kom je?' Gilan's stem haalde me uit mijn gedachten en ik realiseerde me dat ik zat te dagdromen.
'De koning heeft kamers voor ons klaar laten maken waar we ons kunnen opknappen. Daarna kunnen we naar je moeder.'
'Ja, ik kom eraan,' antwoordde ik, nog steeds er niet helemaal bij met mijn gedachten.
Stijf steeg ik af en gaf de teugels van mijn paard aan een stalknecht. Net als Gilan zou ik liever mijn paard zelf verzorgen, maar we besloten de stalknechten dit genoegen te gunnen. Ze wisten natuurlijk niet wat Jagers zijn, maar omdat Gilan persoonlijk door de koning ontvangen was, wisten ze dat hij wel belangrijk moest zijn. En ik was natuurlijk belangrijk hier, helaas.
>>>------> <------<<<
Nadat we ons gewassen en verkleed hadden, volgden we een bediende naar de kamer waar koningin Isabella lag.
Ze was nog net zo knap als de laatste keer dat ik haar zag, stelde ik vast.
Ze lag in haar bed met een kalme uitdrukking op haar gezicht. Ze rook vaag naar rozen, wat aangaf dat ze niet zo lang geleden gewassen was.
Ik wist niet wat ik eigenlijk verwacht had, maar in ieder geval niet dit. 'Het lijkt net alsof ze slaapt,' verbrak Gilan voor de tweede keer in een uur de stilte. Aan zijn stem hoorde ik dat hij dit ook niet verwacht had.
'Zo vond ik haar 's ochtends. De avond ervoor had ze gezegd dat ze moe was dus had ze zich teruggetrokken in haar vertrekken. Een bediende had haar later haar eten gebracht en toen leek alles nog prima,' zijn stem brak en het leek alsof hij elk moment in tranen uit kon barsten. Hij herpakte zich gelukkig en vervolgde: 'De volgende ochtend ging ik naar haar toe en merkte dat ze dood was.
'Het spijt me trouwens dat ik je niet gelijk op de hoogte had gesteld,' voegde hij er na een kleine pauze aan toe. 'De eerste twee dagen was ik zo van mijn stuk gebracht dat ik alleen maar in bed gelegen heb. Pas op de derde dag kon ik mezelf aanzetten tot het schrijven van de brief.'
Ik knikte alsof ik het begreep, maar vanbinnen was ik kwaad op hem. Ik mocht de vrouw die voor me lag dan niet, ik vond wel dat ik het recht had om gelijk op de hoogte gesteld te worden.
Ik draaide mijn rug naar het lichaam toe en snoof nadenkend de lucht op. Nog net ruikbaar was een beetje bittere geur. Onderzoekend liep ik door de kamer. Bij de tafel leek de geur het sterkst, ook al was het bijna niet te ruiken. 'Ik ken deze geur,' mompelde ik tegen mezelf.
'Is er iets?' vroeg koning Hendrik.
'Ik weet het niet. Maar ik ken deze geur ergens van.' Het moment dat die woorden mijn mond verlieten wist ik wat de mysterieuze geur was. 'Het is vergif,' verkondigde ik.
Nogmaals mijn excuses voor het (best wel) saaie hoofdstuk; ik beloof jullie dat ik het vanaf hoofdstuk 7 spannender ga proberen te maken. Hopelijk houden jullie het zo lang uit :p.
Ik heb zelf niks meer te zeggen, maar voor degene die het nog niet weten: @RedRose-Arrow gaat een fanboekje maken die ze aan John Flanagan gaat geven op RA dag. Jij kan er ook in! Het enige wat je hoeft te doen is @RedRose-Arrow een DM sturen met daarin een paar regels tekst waarom je fan bent van de Grijze Jager. Het mag gewoon in het Nederlands, zij vertaald het wel voor je in het Engels. Ze kan ook van Duits naar Engels vertalen voor het geval je Duitse fans kent. Je mag ook fanart meesturen of iets anders leuks als je dat hebt. Stuur het dan naar: redrosearrow@gmail.com met in het onderwerp: fanboekje. Als je fanart instuurt, zet daar dan je berichtje bij.
Zet er ook je naam (achternaam is niet verplicht, ivm met privacy) en je leeftijd bij en als je wilt je land.
Stuur het zo snel mogelijk, want het is meer werk dan het lijkt!
Broederband fanart/berichtjes zijn natuurlijk ook toegestaan!
Als jullie nog vragen of iets hebben, kan je het boek 'De Laatste Stukjes' van RedRose-Arrow lezen.
Zeg het voort!
Dag, dag mijn Jagertjes.
Xx Charlie
JE LEEST
De Grijze Jager, De Vermoorde Koningin (gaat herschreven worden)
Fanfiction[Vervolg op De Leerlinge Uit Gallica] COMPLEET Het is twee jaar later. Carly en Gilan zijn elkaars beste vrienden en maken Halt helemaal gek. Met haar ouders heeft Carly geen contact en ze wil ook niks met ze te maken hebben. Maar op een dag ontvang...
