De Grijze Jager, De Vermoorde Koningin (gaat herschreven worden)

Hoofdstuk 17

Ik rende over een weg, op de vlucht voor mannen die me achtervolgden. Ik schoot een bosje in en probeerde mijn achtervolgers af te schudden door tussen de bodem door te zigzaggen.

Ik kwam abrupt tot stilstand aan de rand van een afgrond. Achter me stond opeens een man, die ik herkende als de Genovees die me wilde vermoorden.

De Genovees haalde uit het niets een kruisboog tevoorschijn en richtte hem op mij. Verlamd van schrik staarde ik naar de kruisboogpijl die op me af kwam vliegen.

Ik werd opzij geduwd en kwam hard op de grond terecht. Met één hand werkte ik mezelf overeind en met de ander veegde ik het haar uit mijn gezicht. Ik kroop dichterbij om te zien wie me gered had.

Gilan's levenloze gezicht staarde me aan. Zijn ogen waren open en zijn mond was opengesperd van pijn. De kruisboogpijl had hem volledig doorboord en de huid rondom de pijl begon al groen te kleuren van het vergif wat blijkbaar op de punt had gezeten.

'Het is jouw schuld dat hij dood is,' hoorde ik achter me. Ik draaide me om in de verwachting de Genovees te zien, maar ik keek in plaats daarvan in het bebaarde gezicht van Halt. 'Als jij niet terug was gegaan naar Redmont had hij nu nog geleefd. Maar nee, het leven in een kasteel was niet goed genoeg voor jou. En keek waar dat nqqr geleid heeft.'

'Nee, nee,' fluisterde ik keer op keer. Met betraande ogen keek ik Halt aan. 'Zeg me dat hij niet dood is. Hij kán niet dood zijn!'

Halt schudde zijn hoofd. 'Hij is dood en dat is jouw schuld. Ik ben zeer teleurgesteld in je, Carly.'

Met een schok werd ik wakker en ging rechtop zitten. Ik hoopte eigenlijk dat de nachtmerries gestopt waren, maar blijkbaar niet.

'Gilan is niet dood,' fluisterde ik voor me uit. 'Gilan is niet dood. Gilan is niet dood!'
Kan het wat zachter, straks hoort iemand je nog. Sabrina klonk bijzonder chagrijnig, maar ik besloot haar gewoon te negeren.

Ik wist dat ik nu niet meer verder kon slapen en begon mijn deken maar op te rollen. Naar de stand van de zon te oordelen had ik maar twee uurtjes geslapen.

Lysander's preek zou pas uren later beginnen en ik had geen idee wat ik met al die tijd aan moest. Na een tijdje nagedacht te hebben wat ik kon doen, besloot ik mijn messen en zwaard maar te gaan slijpen. Ze waren al zo scherp als maar kon, maar zo had ik tenminste iets te doen.

Onder het slijpen dwaalden mijn gedachten af naar mijn droom van net. Ook al wist ik dat Gilan nog leefde, kwam er een prop ter grootte van mijn vuist in mijn keel en liepen mijn ogen weer vol met tranen.

'Waarom droomde ik dat Gilan doodging?' vroeg ik mezelf hardop af. Natuurlijk gaf niemand antwoord; op Sabrina na was ik alleen.

Het antwoord op mijn vraag schoot me opeens te binnen: ik droomde dat hij doodging, omdat ik hem nooit meer zou zien. En toch had ik geen spijt van mijn deal met mijn vader. Ja, ik zou Gilan nooit meer zien en dat voelde net zo erg als wanneer hij echt dood was, maar op deze manier kon hij toch nog zijn droom waarmaken: een Grijze Jager worden.

Toen ik weer opkeek was de zon al aan het ondergaan. 'Tijd om een god te ontmaskeren.'

>>>------> <------<<<

Tegen de tijd dat ik bij de grot aankwam, was het al bijna helemaal donker. De grot zat stampvol, maar ik wist zonder te veel aandacht te trekken binnen te komen.

Ik koos een plekje aan de zijkant van waaruit ik goed zicht had op Lysander. Ik stond ook net buiten de lichtkring zodat mijn gezicht in de schaduwen werd gehuld.

Met mijn armen over elkaar geslagen leunde ik tegen de muur en wachtte op het juiste moment om in actie te komen.

Er was al zeker een halfuur verstreken en ik leunde nog steeds tegen de muur. Ik viel bijna in slaap, zo saai was Lysander's preek.

Ik begon me net af te vragen hoe lang ik nog naar deze onzin moest luisteren, toen Lysander de naam van mijn vader noemde.

'Onze huizen en dorpen worden aangevallen en koning Hendrik doet niets om ons te helpen! Een echte koning hoort om zijn volk te geven en ze te helpen! Koning Hendrik is dus niet geschikt om koning te zijn van dit prachtige land! Ik heb zelfs vernomen dat hij zijn eigen vrouw heeft vermoord!' Deze uitspraak leidde tot veel ophef. Mensen hielden van schrik hun adem in of begonnen te schelden op de koning.

'Dat is niet waar!'
De mensen keken verbaasd om zich heen op zoek naar de eigenaar van de stem.

Ik baande me hardhandig een weg naar het midden van de grot en schreeuwde opnieuw: 'Dat is niet waar! Koningin Isabella was vergiftigd door jouw Genovees! Je hebt haar vermoord, omdat je wist dat koning Hendrik niks is zonder haar! Je zit zelf ook achter al die aanvallen! En zodra je de mensen zover had gekregen dat ze de koning moesten afzetten, kon Deparnieux koning worden! Dat was je altijd al van plan!'

De mensen die het dichts bij me stonden deinsden achteruit. Iedereen keek elkaar onzeker aan: was dat verhaal van dat meisje waar?

'En wie denk je wel dat je bent dat je zo tegen mij durft te spreken?' vroeg Lysander boos.
Ik schoof mijn kap naar achteren en schudde mijn haren uit zodat iedereen ze kon zien. 'De kroonprinses van Gallica!'
'Maar, maar jij was dood! Mijn mannen zeiden dat ze je vermoord hadden.'
Ik bestudeerde mezelf uitgebreid. 'Nou, zo te zien leef ik nog. Als ik je een tip mag geven: huur de volgende keer betere en betrouwbaardere mannen in.'

Lysander opende en sloot zijn mond een paar keer, maar er kwam geen geluid uit. Ik besloot hem te negeren en draaide me om naar de menigte.
'Mijn naam is Carly en, zoals ik net al zei, ben ik de kroonprinses van Gallica. Twee jaar geleden probeerde Deparnieux me te vermoorden, omdat hij zelf koning wilde worden. Toen dat plan mislukte, gingen hij en Lysander samen werken en bedachten dit plan.

Ik weet dat de koning niet veel heeft gedaan voor jullie, maar ik beloof jullie dat dat vanaf nu gaat veranderen.' Ik haalde even diep adem en keek naar de gezichten om me heen. 'Ik ga er alles aan doen wat ik kan om te zorgen dat jullie het beter gaan krijgen. Maar dan moeten jullie de koning wel een kans geven om het beter te maken en moeten jullie niet meer mensen zoals hem gaan geloven.' Met mijn hoofd gaf ik aan wie ik bedoelde.

'Ga terug naar jullie huizen en dorpen. Ik beloof dat het beter wordt, misschien niet morgen en misschien ook niet over een maand, maar het gaat beter worden.'

De grot begon langzaamaan leeg te stromen. Steeds meer en meer mensen keerden Lysander de rug toe en liepen weg om hun spullen te pakken en naar huis te gaan.

Toen de laatste mensen naar de uitgang liepen, dacht ik pas weer aan Lysander. ik draaide me met een ruk om, maar hij en zijn bende waren verdwenen.

Ik overwoog om ze achterna te gaan, maar schudde mijn hoofd. Het was veel te donker; de kans was groot dat als ik nu naar ze ging zoeken ik in een hinderlaag zou lopen of verdwaald zou raken.

Lysander en zijn bende konden altijd nog later opgespoord worden; ik wilde nu eerst slapen.

Een extra lang hoofdstuk voor jullie, omdat dit mijn laatste vakantieweek is. Hierna komt er nog één hoofdstukje en de epiloog en dat is ook dit verhaal afgelopen.

Wat betreft de shipname voor CarlyxGilan: hieronder zet ik mijn drie favorieten en jullie mogen stemmen op degene die jullie het leukste vinden. Let op: je mag maar EEN keer stemmen!

De shipnames waar jullie uit kunnen kiezen zijn:

-Cilly
-Carlyn
-Gilly

Ik ben benieuwd welke naam eruit komt!
De stemming sluit om 23:59 op zondag 20 augustus 2017

Ook nog heel erg bedankt voor de 1k views! Het betekent echt heel veel voor me dat zoveel mensen dit boek blijkbaar leuk genoeg vinden om te lezen!

Dag, dag mijn Jagertjes.

Xx Charlie