De Grijze Jager, De Vermoorde Koningin (gaat herschreven worden)

Epiloog

Zes maanden later...

Gilan keek op toen hij hoefgetrappel hoorde. Tegen beter weten in hoopte hij een bos bruin haar de bocht om te zien komen, maar helaas waren het de peper-en-zout kleurige haren van Halt.

Halt steeg af en haalde daarna een stapel brieven uit zijn zadeltas. Eén daarvan gooide hij naar zijn leerling op de veranda die hem handig opving.

Zijn hart maakte een salto toen hij het handschrift herkende. Snel vouwde hij de brief open en keek naar de naam onderaan de pagina. Een grote gijns verspreidde zich over zijn gezicht en hij begon haastig te lezen.

Gilan,

Het spijt me dat ik je niet eerder geschreven heb; het is nogal hectisch hier. De afgelopen maanden zijn we (mijn vader, zijn belangrijkste adviseurs en ik) vooral bezig geweest met de laatste leden van Lysander's bende oppakken en we proberen het vertrouwen van de mensen in de koning te herstellen. Van Deparnieux hebben we niets gehoord, mocht je het je afvragen.

Waar we ook niets van gehoord hebben is Lysander, maar we hebben bewijs dat hij naar het buitenland is gevlucht. Tegen de tijd dat je deze brief ontvangt, ben ik onderweg naar Teutoland om de koning en koningin daar te waarschuwen voor mensen als Lysander.

De komende paar jaren gaan voor mij vooral in het teken staan van reizen naar verschillende landen om onze banden te verstevigen en om ze te waarschuwen voor de schade die mensen als Lysander kunnen aanrichten.

Als ik naar ooit Araluen reis, laat ik het je weten. Hopelijk kunnen we dan nog een keer afspreken. Ik heb ook veel dingen die ik ook ooit nog tegen jou zal willen zeggen, en hopelijk krijg ik daar ooit de kans voor.

Doe Bles en Halt de groeten van me!

Liefs,

Carly

'Te oordelen naar die idiote grijns op je gezicht, komt die brief van Carly.'
Gilan had niet doorgehad dat Halt voor hem stond en hij schrok zich dus ook een ongeluk. 'Ja, inderdaad. Ze schrijft dat ze bezig is de banden met andere landen te versterken en dat ze hen waarschuwt voor mensen zoals Lysander. Ze zal de komende jaren voornamelijk aan het reizen zijn, maar ze hoopt ooit nog eens naar Araluen te komen.' Bij het horen van die laatste woorden kreeg Halt een beetje een rare uitdrukking op zijn gezicht, maar Gilan zocht er niks achter. 'Ze doet je de groeten trouwens,' voegde hij er nog aan toe.

Halt knikte en liep naar binnen. 'We eten over tien minuten.'
'Oké, ik kom zo naar binnen.'

>>>------>                                            <------<<<

Toen Halt tien minuten later de veranda op liep om Gilan te halen voor het eten, zag hij tot zijn schrik dat zijn leerling aan het huilen was. De brief die hij tegen zich aandrukte was nat van de tranen.

Zachtjes liep Halt naar hem toe en sloeg zijn arm om hem heen. Gilan verstijfde voor een kort moment, maar legde toen zijn hoofd tegen Halt's zijn borst aan.

Lange tijd zaten ze zo. Het was Gilan die de stilte verbrak. 'Ik houd van haar, Halt.'
'Dat weet ik, Gil, dat weet ik.'

En voor de rest van de avond spraken ze niet meer, want er was niks te zeggen. Gewoon de aanwezigheid van zijn mentor was genoeg voor Gilan om hem te troosten. En Halt zat daar maar met zijn arm om zijn leerling heen zich af te vragen of hij hem moest vertellen wat hij, Crowley en Carly van plan waren...

Einde