üzgün bir ses yumuşakça konuştu. "şey."
"ne?"
"nasıldın?"
alay dolu bir sesle konuştum. "sik gibi iyiydim."
cevap olarak derin bir nefes aldı.
sesi yorgun ve yüzü duygusuzdu. "her zaman şakacıydın, jimin."
"sen de her zaman göttün, jungkook."
gökyüzüne bakmayı bıraktı. "doğru."
yüzünü inceledim.
eskiden olduğu gibi değildi.
her zaman gülümserdi ve dünyadaki son günüymüş gibi yaşardı.
bu özelliğine her zaman hayran kalmıştım.
ama şu an benim gibi ölü görünüyordu.
sanırım hepimiz çok değiştik.
hepimiz çok kötü olduk.
