başımı masaya vurarak inledim.
sınıf arkadaşlarım aptal filme bir daha bağırdıklarında mırıldandım. "iğrençsiniz."
uyuyamayacağımı biliyordum,
bu yüzden gözlerimi açtım ve sadece sırada yattım.
sağ kolum, oturduğum pozisyon yüzünden çok iyi duruyordu,
hayran kaldım.
bugün kısa kollu siyah bir tişört giyiyordum,
bu yüzden tek görebildiğim beyaz yara izleriydi.
iyileştiklerinde,
beyaza döndüler.
dikkatli bakmadıkça pek dikkat çekmiyordu,
ama hala bütün kolumu kaplıyorlardı.
nasıl hissettiğimi düşünmekten kendimi alamıyorum.
çok fena acıttı,
ama açıkçası tüm duygularımı aklımda tutmadığım için depresyonumu daha katlanılabilir hale getirdi.
yine de özlemiyorum.
hataydı.
gerçekten,
büyük bir hataydı.
seninkilerin nasıl göründüğünü sadece merak edebilirim.
