"çantan kapının önünde." annemin dediklerine başımı salladım.
bu sabah bir şeyler oldu.
genelde, annem şu anda işte olurdu, ama koltukta oturup televizyon izliyordu.
ekrana baktım.
"busan'ın muhteşem ailesi, o kadar da muhteşem değil?" haberlere acı acı güldü.
babamın yanındaki kadın mikrofona konuştu "park ailesi ayrılık ve aile sorunları hakkında konuştuktan sonra ayrılacakları hakkında söyentiler çıktı. ünlü avukat, bay park bu sabah basınla konuştu ve söylentileri onayladı."
"bazen işler yolunda gitmez. görüntümüz dışarıdan iyiydi, ama kapalı kapılar arkasındaki yalanları kimse bilmez."
annem kanalı kapattı. "sik kafa, anca konuşur."
"görüşürüz, anne."
"bay bay, jimin."
okula girdiğimde, insanlar bana bakıyordu.
yeniden hastaneden sonraki cehennem gibiydi.
rastgele kızlar bana doğru yürüdü. "anne ve baban için üzgünüm."
"boşanmak zor olabiliyor, biliyorum."
sonda olan bitirdi. "ama işler yoluna girecektir."
dolabımın kapağını çarptım, ve onları zıplattım.
"sizi tanıyor muyum?"
basitçe başlarını salladılar.
"o zaman bana bir iyilik yapın ve sikik hayatıma yorum yapmayın."
