çatalımla yemeği karıştırırken derin bir nefes aldım.
annem bana bakmadan konuştu. "terapi nasıldı?"
"iyi."
babam suyundan bir yudum aldı. "ne hakkında konuştunuz?"
"bir şeyler."
annem, "ne gibi?" dedi.
annem bir peçeteyle ağzına dokundu. "ah."
"bir saniye onun hakkında konuşabilir miyiz?"
garip atmosfer beni yumrukladı.
"'o' dediğiniz min yoongi mi, değil mi?"
annem ellerini birleştirdi. "jimin."
cinselliğimi bile kabul etmeyen iki insanla eski erkek arkadaşımı konuşmak beni rahatsız ediyordu.
"ondan ne haber?"
"onunla ne kadar süre çıktın?"
"yedi ay."
babam, "ne kadar ileri gittiniz?" diye sordu.
"seviştik."
babamın çenesi seğirdi.
annem benden kaçındı. "anlıyorum."
kaşlarını çattı,
peçeteyi masaya bıraktı.
"sebebi o muydu?"
eğer önceki sorunun gecemi mahvettiğini düşündüysem,
hatalıymışım.
bu soru kesinlikle gecemi mahvetti.
"hayır."
bunun yalan olup olmadığını ben bile anlamadım.
