2 - 𝙌𝙐𝙄𝙀𝙏

5.8

"baban yine mi dövdü?"

sesi duyduğumda,

arkama döndüm.

ağzımı açtım,

ve dumanı dışarı verdim.

"çok şey değişmedi."

yanıma otururken derin bir nefes aldı.

"ama değişmeli."

kendi sigara paketini çıkardı.

küçük çubuğu ağzıma götürüşümü izledi. "senin üzerinde kötü bir etki bıraktım." 

nefes çektim,

yeniden havaya karışmadan önce ağzımı doldurmasına izin verdim.

"değişmedim ve değiştiysem de kendim istediğimdendir."

gözlerimi devirdim.

başını salladı. "artık benim hakkımda hiçbir bok bilmiyorsun."

"doğru, ama artık sen de kendini tanımıyorsun?"

ayaklarımı aşağı sallandırarak,

sessiz kaldım.

"sanırım hayır."

"üzgünüm."

sigaramın kalanını aşağı attım.

"üzgün olma." 

başımı salladım,

ve gökyüzüne baktım.

karanlık olmaya başlıyordu.

"komik aslında; hayatını mahvettim ve sen burada benden özür diliyorsun. bok gibi hissettiriyor."

elimi saçıma götürdüm.

"açıkçası şu an senin hakkında ne hissedeceğimi bilmiyorum." güzel dudaklarının zehirli dumanı serbest bırakışını izledim.

"nefret et benden."

güldüm.

"keşke yapabilsem."