Yalan.
Tek kelime, 2 hece ,5 harf.
Ne kadar basit duruyor değil mi?
Ama bu basit kelime benim hayatımı mahvedecek kadar güçlü.
İnsan hiç umursamaz mı karşısındakinin ne hissedeceğini. Ben söyleyeyim.
Umursamaz.
Çünkü herkes önce kendini düşünür. Ben bu yalanı söyledim ama o ne hisseder diye sormaz kendine.
Hayatım boyunca hep onlar benden önce geldi. Kendimden önce onları düşündüm ben.
Ama benim bu hayatımı adadığım insanlar yalanmış.
Annem yalanmış...
Babam yalanmış...
Kardeşim yalanmış...
Kimse beni sevmemiş. Gerçek babamın soyadı için katlanmışlar bana.
Ben hiç sevilmemişim.
Gerçi gerçek annem ve babam beni bırakmak zorunda olduklarını söylüyorlar ama inanamıyorum. Aslında o kadar çok istiyorum ki bunların doğru olmasını. Onlara inanmayı. Ama ya yalansa?
Annem gibi...
Babam gibi...
Kardeşim gibi...
HAYATIM gibi...
Ya buda yalansa?
Ama öyle biri var ki beni gülümseten, öyle biri var ki beni mutlu edebilen,öyle biri varki beni sadece ben olduğum için seven .Öyle biri var ki.
' DEMİR AKAY '
Bu benim sevdiğim adamla yeniden doğuşumun hikayesi...
Bu benim kendimden vazgeçerken yeniden hayata tutunuşumun hikayesi...
Bu yalan hayatımın tek gerçeğinin hikayesi....
BU UÇURUM DA BİRLEŞEN KADERLERİMİZİN HİKAYESİ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UÇURUM: BİRLEŞEN KADERLER
JugendliteraturBirbirlerini hiç tanımadıkları halde, aslında birbirlerinin hayatının merkezinde olan iki genç. Demir ve Asya... Bu iki gencin hayatlarını mucizevi bir şekilde kesiştiren Uçurum kenarı. Ve birleşmek için can atan, birbirleri için yazılmış iki kader...
