Angst Academy: His Queen

Chapter 17

Last's POV

"Fuck, Greg! Can't you sit down even for a while?" Nakasimangot na saad ni Elixir.

I gave him a sharp glare ngunit umiwas lang siya ng tingin. Si Xicarus naman ay napahilamos ng mukha. He even made a face. Damn, gay!

"Levin Gregory Monteverde!" Xicarus shouted. Natigil sa pag-ikot si Greg at nilingon ang dalawa. Nginisihan ko sila nang makita na namutla sila.

Malaki ang hakbang na tumungo sa gawi nila si Greg. He even slammed the table in front of them.

"What?" He asked coldly. Nag-iwas ng tingin ang dalawa. I chuckled but when Greg glanced on me, I immediately close my mouth.

"What are you saying?" He asked again. Xicarus gulped.

"W-we just want say to you— calm down. Loosened up and sit," saad ni Xicarus. Agad naman tumango si Elixir. His brow knotted before standing straight.

"How can I calm down if she's still unconscious, huh? Tell me?!" He shouted at tumalikod. Napa-iling ang dalawa. Sumandal ako at pinanood na lamang sila.

Kaya tahimik lamang ako lagi lalo na kapag may kinalaman kay Greg dahil wala siyang sinasanto. No one tried to mess up with him— someone tried pero may pinaglagyan sila and no one ever want to be one of those dumbasses kaya lahat ay umiiwas sa kaniya.

Tumayo si Elixir at tinapik sa balikat si Greg.

"Calm down. Kahit mag-wala ka pa, magigising ba siya? Hindi naman 'di ba? So calm your ass Dieu!" He stated. Napangisi ako dahil may utak naman pala ang lalaki na 'to.

"How? The fact that she's admitted on the clinic then transfered to the AA hospital, how can I? It only fucking means that her state is in danger!"

Dahan-dahan na umalis si Xicarus at humarurot paalis. Coward gay! Takot talaga siya sa tuwing nagmumura na si Greg.

"I will fucking hunt whoever did that! Damn, I won't stop until I killed him with my bare hands. I fucking swear!"

Her POV

I have a phobia on blood. Pero parang mild lang naman 'yon. Minsan ay malaki ang epekto sa akin, sometimes, it doesn't affect me at all. Depende sa sitwasyon, hindi ko rin alam ang basehan. Basta aatake na lang bigla. Pero kung may epekto, madalas ay nawawalan ako ng malay. Isa sa senyales na malaki ang epekto sa akin ay kapag halos maamoy ko 'yon tapos mahihilo na ako, kasunod ay mawawalan ng malay. I don't know, it is weird and hard at the same time. Dahil hindi ko alam kung kailan matatakot ang sistema ko.

Nagising ako na tahimik ang paligid. Wala ako sa clinic, the room was bigger at amoy hospital. Pinanindigan ako ng balahibo namg maisip na nasa hospital ako. Medyo takot rin kasi ako sa ganitong lugar. I know, I'm weak. Maraming kinatatakutan kaya madalas ay nananatili ako sa comfort zone ko.

Walang nakakabit sa akin na anuman. Pero may bakas na naiwan palatandaan na tinusukan ako ng kung anu-anong karayom. Mabuti na lamang tulog ako.

Bakit ako nasa hospital? Wait— hospital? Ibig sabihin ba nasa labas na ako ng Academy?

"Eirian!" Narinig ko ang pamilyar na tili. I saw Elene running towards me. She hugged me tightly and even kissed my cheeks.

Then I realized, I'm still at the Angst Academy.

"How are you? Naku, okay ka na ba?" She asked. I nodded before my forehead creased.

"Bakit pala ako narito?" I asked her. Umupo siya sa tabi ko at hinawakan sa kamay.