Angst Academy: His Queen

Chapter 63

It is not very clear on my mind but I am still able to remember it. My Nanny brought me on the mall because she's going to by some goods on the supermarket. She's holding me tightly on my wrist but something happened. Napuno ng sigawan ang mall, hindi pa man kami tuluyang nakapasok sa supermarket. Nakarinig ako ng mga putok ng baril. My heart beat fast as I hear those thunderous sound from a bomb.

Nabitawan ako ng nag-aalaga sa akin. Ilang beses akong natumba dahil sa pagkabangga sa akin ng mga tao. I looked around to look for her but I can't see her anymore. Lahat ay nagtatakbuhan samantalang ako ay palakad-lakad lamang upang hanapin siya.

"Nana!" I called her out. But it's impossible for her to hear me. Nalulunod ng mga iyak at puno ng takot na sigaw ang pagtawag ko sa kaniya.

Nang tumingin ako sa likod ay nakita ko ang mga lalake na nakasuot ng maayos na damit. Ngunit may mga hawak sila na baril na matataas ang kalibre. I ran away from them. Tatay said that guns are dangerous. It could kill someone and someday I will hold that too. Hindi ko pa siya naiintindihan noon. Basta't ang alam ko, sinabi niya sa akin na kapag may mga tao na may hawak na baril ay lumayo ako at iligtas ang sarili.

I was running so fast. I can hear the bullets. Rinig na rinig ko ang pagdaan nila sa hangin. I close my lips tightly. I shouldn't cry. Tatay told me that I should be strong because I'll be the next leader.

"Little boy! Come here!" Napatigil ako sa pagtakbo. Tinignan ko ang pinagmulan ng sigaw na iyon at nakita ang isang napakagandang babae. She's so beautiful, she's possessing a goddess-like beauty. She look so pale and she's shaking slightly.

"Almary! What the hell!? Let's go!" Sigaw ng isa pang babae sa kaniya. Nagtatago ito sa likod ng pader habang may dala-dala na kung ano sa bisig.

"Maghanap ka na ng pagtataguan, Elaine!" The woman shouted back. Tumingin siya sa paligid bago inilang hakbang ang pagitan namin.

I can't say anything. Nanginginig siya nang mahawakan niya ako. Napatili pa siya nang may pagsabog muli at bigla niya akong binuhat saka tumakbo.

"Y-you're heavy!" She chuckled a bit. Napanguso ako at yumakap sa leeg niya saka binaon ang ulo sa kaniyang balikat. All the fear and nervousness I felt was already gone.

Pumasok kami sa isang store ng mga damit. Buhat niya ako hanggang sa pumasok kami sa fitting room. Naroon ang isa pang babae na nakaupo sa sahig at mahigpit na yakap ang kung ano na nasa bisig niya.

The woman put me down before she locked the door. The space is so small but we are able to fit in. There's a light but it was dim, but still, I am able to see their faces.

"Sino siya, Almary?" Halos bulong na tanong ng isang babae while she is eyeing me.

Almary looked at me and mess my hair. She smiled, "He's familiar to me. I think I already saw him. Kaya isinama ko siya, nag-iisa lang siya," saad niya.

"Anong pangalan mo?" She asked. Niyakap ko ang tuhod at tinagilid ang ulo habang nakatitig sa kanila. I think they are kind and they will not hurt me.

"I'm Levin Gregory Monteverde," I whispered. Her round eyes widen and chuckled later on.

"Oh! That's you! Ikaw iyong bata sa party noong buntis pa ako. I'm so scared that time because my stomach ached. Sobrang naninigas at hindi ko na maramdaman ang baby sa loob. But when you touched it, it relaxed. Tapos sipa nang sipa si Eirian!" She pinched my cheeks. Napanguso ako at iniwas ang mukha. It irritates me when someone pinch my cheeks.

"I can't remember you," I answered. She laughed in a low voice.

"Of course you can't. Sobrang bata mo pa noon. That's almost year ago," she answered. I am turning five already. I nodded and pointed the thing that the other woman is holding.