Angst Academy: His Queen

Chapter 54

Her POV

Hawak lamang niya ako sa kamay habang naglalakad kami. All the students na nadaanan namin ay napapatingin sa amin. Napanguso ako at binaba ang tingin sa kaniyang kamay na mahigpit ang hawak sa akin. Mainit ito at masarap sa pakiramdam. Ano nga ba 'yong sinabi ko kay Greg noong nakaraang gabi habang sumasayaw kami? Bakit nakalimutan ko na yata?

"Saan tayo pupunta, Greg?" I asked. Huminto kami sa harap ng sasakyan sa may parking lot ng academy. Sometimes, I am wondering kung sino ang owner ng paaralan na 'to.

Of course there is an owner of this school. Lalo na at hindi naman gobyerno ang nagpatayo rito. I also doubt if the government really knows the purpose of this school. Marami talagang bagay ang sekreto.

"I said, to our Gregian."

Pinagbuksan niya ako ng pinto ng limo saka siya umikot at pumasok para umupo sa tabi ko. Umiwas ako ng tingin nang maalala ang nangyari sa elevator kanina. How many times did we already kiss, yet it still feels like our first kiss. So magical and something else that hard to explain.

The car started to move. Pinanood ko ang mga bagay sa labas na nadaraanan namin mula sa heavily tinted na bintana. I sighed again and remember Love. Ano na kaya ang iniisip niya ngayon ukol kay Greg? I know his not dumb not to realize what is that something between Greg and me. At isa pa, hindi man lang ako nakapagpaalam.

"Greg," I called him out as I face him. Sandali akong natigilan nang mapagtanto na kanina pa pala siya nakatingin sa akin. Napakurap ako at tumikhim,"Babalik naman agad tayo, 'di ba?" I asked. Kumunot ang kaniyang noo. His dark eyes are still fixed on me. I suddenly felt uncomfortable because of his eyes.

"Why? You're thinking about that guy that we left on your dorm?" I watched his jaw clenched. It defined the perfect and manly structure of his face. I suddenly want to run my fingers on his jaw line.

"Yes. Hindi man lang ako nakapagpaalam kay-"

"Don't mention him. Even through his name or your endearment to him. Don't fucking speak if you'll just talk about him." Umigting ang kaniyang mata at kitang-kita ko iyon lalo na at nakatagilid siya.

"Greg, let me explain about him."

"No. I don't want you to talk about him." I smiled sadly and face the other view. I felt the familiar bitterness inside me.

"Iyan ang mahirap sa'yo, Greg. Ayaw mong makinig." I didn't hide the sadness and bitterness on my voice. He moved beside me and I felt his stare at me again. But he never talked again until we stopped in front of a great mansion.

Bakit ba ayaw niya makinig? Kaya hanggang ngayon ay magulo pa rin kami dahil sa pagiging bingi niya. He loves to cover his ears. Gusto kong sabihin sa kaniya na kuya ko si Love at hindi niya kailangan magalit. But if it is what he really wants... not to talk about Love then I will let him suffer on his useless anger and jealousy. Tss, bahala siya.

Sana kapag tumagal maging bato na lang ako. Para mabaliw si Greg sa kakahintay na magsalita ako. And at the same time, I will never feel another pain again.

Bumukas ang pinto sa tabi ko. Mabilis akong lumabas at hindi na nagpaalalay pa. Agad kong nilibot ang tingin sa paligid ng lugar na tinigilan namin matapos ang halos dalawang oras na biyahe. At sa buong durasyon na iyon ay katahimikan ang pumainlang. Or Greg's bothered and fake coughs. Ilang beses din siyang sumubok makipag-usap but I didn't talk back since huwag daw ako magsalita kapag tungkol kay kuya Love ang sasabihin ko. E, sa gusto kong ipaliwanag sa kaniya ang tungkol kay kuya. But since he wants it and it is his rules, then I'll be a good girl.

A very beautiful mansion blocked my view. May ilang halaman sa paligid na organized. Tabi-tabi ang pare-parehong uri at halaman. Nagkalat din ang mga lalake na nakakulay puti na polo at may mga armas. Kulay cream, white and beige lamang ang mga makikita na kulay ng mansion mula sa labas. Maliban sa malaking pinto na kulay kayumanggi.