Angst Academy: His Queen

Chapter 20

Her POV

Pagkalapag sa akin sa clinic bed ay agad akong nilapitan ng isa sa mga nurse. She checked me and wrote something bago umalis. Lumapit sa akin si Greg at umupo sa tabi ko.

Sandali siyang natulala bago tumingin sa 'kin.

"How are you feeling?" He asked. His face is serious while still staring at me.

"Okay naman. Medyo masakit lang ang likod ko.." I answered. He nodded at hinilamos ang mukha gamit ang palad saka muling tumingin sa 'kin.

"Just wait.. the nurse will be back to give you some med and attend on your needs."

I smiled and nodded. Matagal siyang napatitig sa 'kin.

"How can you do that?" Tanong niya. Nagsalubong ang kilay ko.

"Do what?" Maang kong tanong. He sighed.

"To smile, even you were hurt. Even you have bruises and wounds, even you just came from trouble. How can you still smile?" He asked. His forehead was creased while staring at me intently.

"Hindi naman porket maraming hindi magandang nangyari, mananatili na akong malungkot at lugmok. Ngumingiti ako kasi maraming dahilan tsaka nalampasan ko 'yon.." saad ko at tinitigan siya. Tinagilid ko ang ulo habang matiim na nakatingin sa kaniya.

He's staring at me intently and curiously. Lampasan pa nga ang tingin niya na tila nag-iisip nang malalim hanggang sa napakurap siya at nagsalubong ang aming mata.

His dark eyes met mine. Ngumuso siya at umiwas ng tingin. I heard him cleared his throat.

"Why are you staring at me like that?" he asked. Napakurap ako at kumunot ang noo.

"Like what?" Takhang tanong ko. Sumulyap siya sa akin. Namumula ang tenga niya at agad umiwas ng tingin.

"Your eyes are round and gray. They look so innocent yet curious. You are looking at everyone like how a cat do," he murmured. My eyes widened.

"Kaya ba kitten ang tawag mo sa 'kin?" I asked. Napansin ko ang lalo niyang pag-iwas ng tingin. Ngunit hindi nakaligtas sa akin ang pagpula ng kaniyang pisngi.

"No. Not really.." He said.

Umusog ako at sinilip ang kaniyang mukha. Pilit siyang umiiwas but I'm persistent kaya umusog ulit ako para matignan siya.

I just want to see his face. Bakit siya umiiwas ng tingin?

"Ayaw mo ba makita ang mukha ko kaya ka umiiwas ng tingin?" Hindi ko napigilang tanong. Marahas siyang napatingin sa akin at umiling.

"Of course no!" Saad niya. I frowned

"Eh bakit ka umiiwas?"

Magsasalita sana siya ngunit pumasok na ang nurse. May dala itong maliit na tray.

Pinaalis si Greg sa kama kaya tumayo siya sa gilid. The nurse started to mend me. Pinainom rin niya ako ng gamot para mawala ang sakit sa katawan. Mabuti na lang wala akong pilay, masakit lang talaga ang katawan ko.

Lagi na lang ako napupunta sa clinic. Suki na yata ako tapos sa hospital naman, isang beses pa lang.

Umalis ang nurse kaya agad na tumabi sa 'kin si Greg. I looked at him and move my head a bit.

"Bakit nandito ka pa? Ay, salamat pala kanina, a." Saad ko. He frowned.

"You don't want me here? Are you mad?" Umiling ako. Sasagot sana ako nang magsalita agad siya.

"It's not like I don't want to see your face. I really love to. It's just that, I feel like... like," Tinitigan ko siya. He whispered some curses at yumuko bago nag-angat ng tingin sa akin, " I feel like blushing and melting everytime I see you staring at me. And it sounds gay, I know, damn."