Sapphire High

Chapter 9: The Quest

Cassiopeia

NAGISING AKO ng maaga dahil binangungot ako ng pagmumuka ng demonyong lewis na 'yon.

Naiirita pa rin ako sakanya. Kahit nanaginip ako ay iritado pa rin ako sa kanya. My blood boils so much.

Nagtimpla ako ng kape at nagpalaman ng strawberry jam. Yes, i like strawberries.

Walang pasok ngayon at naisipan kong dito nalang mag almusal imbes na sa dining hall.

Nakatulala lang ako habang iniisip ang gagawin buong araw. Nabalik lang ako sa tamang huwisyo nang biglang may kumatok.

"To miss, forbes. From the normal world." Malaki ang boses na sabi ng isang guard. Inabot niya sakin ang luggage ko. Extra clothes,eh? Noong unang punta ko dito sa dorm ko pagkabukas ko ng closet ko ay nandoon na yung iba kong gamit. I have no idea how it get there. Well, who knows what magic can do.

Tinanggap ko ang maleta ko at nagpasalamat. I closed the door and walked to the chair where i sat seconds ago. Binuksan ko ang maleta at ang unang bumungad sakin ay ang family picture namin, A ten year old Cassiopeia is smiling sweetly and her parents were on her side. Her mother carrying her while her dad is holding her mom's waist. Napangiti ako.

Another frame showed up. This time ay malaki na ako. We took this recently before they...died. The left part of my hair was loosed on my back,while the right part of my hair is in front. My wavy hair was evident. Sitting straight and no smile was flashed on my face. Hindi ako nakasimangot at hindi rin ako nakangiti. My eyes were dull. Nandoon pa rin sa gilid ko si mommy at daddy they are smiling while I'm not. Siguro ay hindi na ako naging palangiti simula nung lumaki ako. Well, when i was a child I'm kind of a brat too. Bihira lang ako ngumiti. There's two options: it's either may gusto ako galing kay mommy at kay daddy or I'm in my best mood, and the latter mood often happens. In the first picture,its the first option.

My childhood reminisce where destructed by some voice in my mind.

'In my office. I have a task for you and an important announcement. We'll wait for you in 30 minutes.'

I already recognized her voice, it was melissa, our headmistress. Can she stop doing that? She's not invading my thoughts but she is announcing it to me without a short notice! Pano nalang pala kung may sakit ako sa puso? Edi inatake na ko!

Binalik ko na sa maleta ko ang mga picture frame at sinarado.

Dumiretso ako sa cr at naligo.

Nagbihis na ko ng simpleng white t-shirt at black high waisted pants at tinuck in ko ang suot kong white tshirt at nagsuot ng puting sneakers. Nilugay ko ang mahaba kong buhok, And I'm off to go. Pumunta na ko office ni melissa tulad ng sabi.

--Hendrix--

Pa vip naman yung kasama namin! Ang tagal! Nababagot na ako dito.

We are tasked to accomplish a quest. Hindi ko alam kung ano iyon kasi aannounce pa lang daw ni melissa ang tungkol doon pag dating nung makakasama namin sa quest na ito. Hindi pa nga rin niya sinasabi kung sino ba 'yon. Kesyo 'You'll see later.' Pa siyang nalalaman.

Dapat kami lang lima.... DAPAT. Pero wala eh, dapat daw kasama namin 'siya.' Nakakapagtaka nga eh. Bakit naman magsasama si melissa ng hindi kasali sa great and powerful 5?