Sapphire High

Chapter 15: Flaming cheeks, furious eyes, meeting brows and stomping feet.

Dedicated to kimverlyy
Sa classmate kong sumuporta sa storya ko! Thank you! Ily and imissyouu

Next ud ay next next week. Every two weeks lang akong nagpapaload :<

Cassiopeia

NAGLALAKAD AKO sa mahabang corridor nang maramdaman ko ang isang presensya na sumusunod sakin.

It isn't any of the five. It was a different creature, but a harmless one.

"Show yourself." Utos ko sa kung sino mang sumusunod sakin habang patuloy pa rin ako sa paglalakad.

A little bug appeared infront of me that made me stop. Siguro ay kasing haba lang niya ang hintuturo ko.

"Hello, your highness." She answered in tiny voice but still audible. She sheepishly smiled kaya tiinaasan ko siya ng kilay. "Who are you and what do you need?"

"I'm serraphina, your pixie." She answered. Nagsimula na akong maglakad habang siya ay nasa gilid lang ng tenga ko, "what's your use?" I asked.

"Uhm. Company, servant and protector. I posses your power too. And i can make you sleep or heal you if needed."

Tumango lang ako. "Can you just appear when i call you?"

"Yes master. I will be with Sofia And Vyra. Dionne and Zelene's fairy." She said before flying away. Siguro magkakaibigan silang tatlo.

Why do i need serraphina, anyway? I mean, she's cute because she's small. Para ring may nahuhulog na buhangin sakanya tuwing lumilipad siya, hula ko ay iyon ang nagpapanatili sakanya sa ere, at siyempre ang kanyang maliliit na pakpak.

Nagpatuloy na ako sa paglalakad patungo sa leonara Building

Natanaw ko ang madilim na parte ng kagubatan. Hiwalay ang mystic tree dito dahil nasa gilid yon. Kasalukuyan akong tumatawid sa bridge na nagcoconnect sa leonora building at ng main bldg. Kaya kitang kita ko talaga ang madilim na parte ng forest kahit 6:15 palang.

Tumuloy ako sa paglalakad patungo sa leonora dahil walang hagdan pababa sa bridge na to.

Something's telling me that I'll discover something if i go there.

Nagmamadali akong bumaba sa hagdan at naglakad patungo sa nagdidilim na parte ng gubat. Nasa bandang gitna 'yon.

Actually, this academy is in the middle of a big land, forest, ocean and some hills. Pag pupunta ka sa isang tore nitong school, matatagpuan mo ang malawak na tubig na may mga bulubundukin rin.  Sobrang lawak ng gubat kaya hindi talaga ito visible sa mga normal na tao.

At ang parte ng forest na nasa likod ay ang pinaka delikado.

Pero heto ako ngayon, naglalakad papasok sa madilim na gubat.

Naka ramdam nanaman ako ng presensya.

Not just one... but many.

My breathing hitched and my heart thumped aloud. Lumapit saakin ang isang mukang kaluluwa ngunit wala itong itsura, itim lang lahat.