Ona tamamen döndüm.yüzüne baktım.gözlerine...
Ama tek gördüğüm...hiçbirşeydi.orada hiçbir duygu yoktu.
Sabırsızlanmaya başladığını hissederek sorusunu yanıtladım.
-E-evet benim.evime nasıl girdin?.
Kabul ediyorum aptalca bir soruydu.ama sorduktan sonra fark etmiştim.
Bana ne kadar aptal olduğumu hatırlatır gibi baktı.ama sorumu yanıtladı.
-pencereden.
Başımı ön eğip,ayak parmaklarımı oynattım.korktuğumda ya da utandığımda böyle yapardım,çocukluktan kalma bir alışkanlık.
Sonra aniden ağzımdan o herkesin merak ettiği,milyon dolarlık soru çıktı.
-N-neden evimdesin?ne istiyorsun?
Sesimin titremesine ve kekelememe lanet ettim.
Kahretsin ki ödüm kopuyordu!!.
Aramızda iki adım kalacak şekilde yaklaştı.
O öldürmeden,kendim kalp krizinden ölecektim...
-bence cevabını biliyorsun...
Bilmez olaydım!!
Demek buraya kadarmış,psikolojisine girmeme ramak kalmıştı.
-L-lütfen,b-ben kimseye söylemem.
-Hadi ya,ciddimisin?sana güvenmek için bir nedenim yok.hangi delikten geldiysen oraya geri dön.yoksa ben seni geldiğin yere tıkmasını bilirim.tek farkla bu sefer nefes almıyor olursun.
Ne yani yeni olduğumu fark etmişmiydi?
APTAL!SENİ GEBERTİCEĞİNİ SÖYLÜYOR, SEN NE DÜŞÜNÜYORSUN!
İç sesim olacak salak ilk defa haklıydı...
Belki açıklarsam,beni anlardı?şansımı denemeye karar verdim.
-ya-yapamam.buradan gidemem.annemi ve babamı 4 ay önce kaybettim.burada yatıyorlar.onları yalnız bırakamam.oraya geri dönemem.
Son cümlem istemsiz olarak fısıltı şeklinde çıkmıştı.
Başımı kaldırıp gözlerine bakma gafletinde bulundum.
Orada ilk gördüğüm duygunun acıma olmasını beklemiyordum,istemiyordum.ama öyleydi işte.
Aramızdaki mesafeyi kapattı ve kolumu kavradı.
-Bir kişi...bir kişinin ağzından bile bugün gördüklerini duyarsam...
Koluma baskı uyguladı.kangren olma tehlikesiyle karşı,karşıyaydım.
-İşin biter.
-B-ben ağzımı bile açmam.teşekkür ederim.
-etme.
Kolumdaki elini yavaşça çekti ve dudaklarını kulağıma dayadı.
-iyi geceler kelebek...
Cevap verme fırsatı bırakmadan kapıdan çıktı.
5saniye sonra aşağıdan kapının çarpılma sesi duyuldu.
Ilk işim pencereyi kapatmak ve kapıları kontrol etmekti.
Belkide parmaklık taktırmalıydım.
Yatağıma yattım ve Tanrı'ya dua ettim.
Eski hayatım için...onu bana geri vermesi için.
Hep bir tarafım eksik kalıcaktı belki,ama...geçmişe olan özlemim herşeyden fazlaydı...
