Adı "MAVİ" Olsun\2

9.Bölüm.(Ali İnan'ın oğlu..)

Özgür'den.

Karanlık..

Eve girer girmez karşılaştığım şey buydu.

Kapıyı arkamdan kapatıp gözlerimin karanlığa alışmasını bekledim. Babam evdeydi. Yoksa bu ışıklar hiç kapanmıyordu.

Salona doğru ilerlediğimde düşündüklerimde haklı çıktığımı anladım. Koktuğu bahçeye çevirmiş dışarıyı seyrediyordu.

Klasik..

Anahtarımı masaya attığımda beni farketti. Gidip ışığı açtığımda ise bana döndü.

"Konuşmamız lazım." Dedim. Koltuklara doğru gelip birine oturdum ve ayaklarımı sehpaya uzattım. Oturduğu yerden kalkıp karşımda ayakta durdu.

"Davet nasıldı?" Diye sordu ilgileniyormuş gibi.

"Rakibin yeni bir marka ile anlaştı. Endişeli olmalısın." Dediğimde gülümsedi.

"Rakibim olacak kadar yükselmedin daha. Yeni bir şirketsiniz. Ama İnan şirketi?"

Karşımdaki tekli koltuğa oturdu.

"Ülker Akman.." Diye başladım söze. "Rahat bırak onu."

Gözlerini bana döndürdü. "Görüşüyorsunuz demek. Affettin sanırım."

"Bu seni ilgilendirir mi?" Diye sordum tek kaşımı kaldırarak. "Rahat bırak onu."

"Ondan istediğim bir şey var. Ulaşınca rahat bırakacağım zaten."

"Baba!" Dedim sertçe. Ayağımı sehpadan indirdim. "Rahat bırak onu. Anlamak zor değil."

Yüzü düştü. Alaycı tavrı kaybolmuştu. Ciddi olduğum farkına varmasına sevinmiştim.

"Seninle tartışmak istemiyorum. Tamam. Rahat bırakacağım, sen o nikahı kıydığında."

Gülümseme sırası bendeydi. "Yapma baba." Dedim. "Beni tehdit edemezsin.Unuttun mu? Sana benziyorum. Başkası değilim ben. Senim."

Ne kadar nefret etsemde..

Ayağa kalktı. Bende ayağa kalktım. "Ondan uzak dur." Dedim son kez. "Yoksa ben senin tehdit etmek zorunda kalacağım."

Güldü. "O kız." Dedi. "İnan soyadını alamayacak Özgür."

"Gökçe'yle evleniyorum. Unuttun heralde. Ülker yok artık."

Ellerini cebine koydu. "Bende bunu istiyorum ama Gökçe'yle evlenmeyeceğini adım gibi biliyorum. Ülker'i istiyorsun ama böyle bir şey olmayacak. O kız bu eve girmeyecek. Gelin olarak,asla!"

Arkasını dönüp geldiği yere geri gitti ve oturdu.

"Annemin evindesin." Dedim ona. "Evin her yerinde annem var. Her yerinde annem olan bir eve sen Asude'yi soktun. Emir verme hakkın kalmadı baba."

Arkasını dönüp bana baktı. "Bu evde emirleri artık ben veriyorum." Dedim. "İstiyorsan defolup gidebilirsin."

Bir şey demedi. Demesini de beklemiyordum zaten. Arkamı dönüp odama gittim. İlla diyordu ki gel benimle tartış. Gel benimle kavga et. Ama bitmişti. Üstünlüğü bitmişti.

Yatağıma uzanıp tavanımdan yıldızları seyretmeye başladım. Düşünecek çok şey vardı ama aklım sadece biriyle meşguldü.

Yastığım altına uzanıp yüzüğü aldım. Başımı tavana geri döndürüp yüzüğü gözlerimin önüne getirdim.