Mysterious Four

Chapter 9~ Эхлэл

Зарим хүмүүс амьдралд гэнэт орж ирдэг. Гэхдээ бид буруу үедээ, болохгүй цаг хугацаанд уулзсан бололтой. Би үүнд үхэн үхэтлээ харамссан ч... Чамтай хэсэгхэн хугацаанд ч болов хамт байсан минь хамгийн том жаргал байсан юм.

---

Амьсгаа давчдан хэцүү байсан ч Тэхёныг сандаргахгүйн тулд тайвшрахыг хичээлээ. Одоо л биш шүү. Энд л биш.

Тэхён: толгой чинь өвдөөд байгаа юм уу? Гэнэт яасан бэ?

Би арай гэж дуу гаргахтай болон,

Би: зүгээр болохоор буц.

Тэхён: чамайг ийм байдалтай байхад яаж буцах юм? Гэртээ орсон чинь дээр бололтой.

Тэр ийн хэлээд дотроо тарчилж буй намайг түшин, бараг л өргөсөөр гэрт минь оруулав. Хаалгаар үхэх гэж буй мэт царайлан орж ирэхэд ээж сандран тосч авлаа. Хэдэн хүний санааг зэрэг зовоогоод байна даа би.

Ээж: Амин? Зүгээр үү? Яасан бэ?

Тэхён санаа нь зовж, цөхөрсөн хоолойгоор: гэнэт л ийм зүйл болчихлоо. Толгой нь, эсвэл чих нь өвдөөд байна. Яах уу?

Ээж: ингэж байгаагүй л юм даа.

Тэр хоёр намайг хоёр талаас түшсээр буйдан дээр суулгалаа. Бие сульдаж, чихэнд юм сонсогдохоо үе үе болино. Ухаан санаа орж гарснаас болоод бүрэн сэргэж ч чадахгүй нь.

Нилээн хугацааны дараа би арай гайгүй болж, нөхцөл байдлаа ухаарах сөхөөтэй болов.

Би: Тэхён, чи гэртээ харь даа. Балай зүйлээс болоод оройтуулчихлаа.

Тэхёны санаа нь сая л амрав бололтой санаа алдаад гэнэт санасан мэт,

Тэхён: сайн байна уу? Ким Тэхён гэдэг. Аминий найз нь байгаа юм.

Найз?

Ээжид бөхийн инээмсэглэхэд нь ээж ч мөн инээгээд,

Ээж: Аминий ээж. Чи байсан нь аз шүү. Ганцаараа байсан бол балрах байжээ.

Тэхён: үгүй дээ. Талархаад байх зүйл биш шүү дээ.

Миний ухаан санаа ч гайгүй болж, энгийн хэвэндээ орсныхоо дараа Тэхёны нүүр лүү харж ч чадахгүй байсаар гаргаж өглөө. Эвгүй зүйл болчихлоо доо.

Намайг санаа алдсаар дээшээ гарах гэж байтал,

Ээж: үнэхээр зүгээр үү?

Би: зүгээрээ. Толгой л өвдсөн төдий. Битгий санаа зов.

Ээж: дахиад ийм юм болвол хэлээрэй.