DERİN

"Yolculuk"

6 ay sonra

Birinin beni dürtmesiyle uyandım. "Derin abla". Yavaşça gözlerimi açtım. "Hadi gidiyoruz". Başımı sallayıp kalktım. Bugün Can'ın anneannesine gidiyorduk.

Sırma ile çok iyi anlaşıyorduk. Bizde kalıyordu.

Karnım kocaman olmuştu. Bu arada bebeklerimizin cinsiyetini öğrendik. Masal'ın erkek, Buse'nin erkek, benim de kızım olacaktı. Masal doğum yaptı bile. Bebişin ismi Berk oldu.

Tutuna tutuna indim. Üstüme tulum giymiştim. Rahat oluyordu. Saçlarımı topuz yaptım. Biraz da makyaj ve spor ayakkabısı.

"Günaydın" "Günaydın.". Can beni öpmek için kendine çekti ama karnım buna izin vermedi. "Öpemiyorum bile". "Sabret az kaldı". "Oh valla Alp kurtuldu". Güldüm. Can elimden tuttu. Bir elinde de valiz vardı. Yavaş yavaş yürüdüm. Arabaya bindim. Uzun bir yolculuk olacaktı. Şengül anne oradaydı.

Yola çıkalı 45 dakika olmuştu. Yanıma çikolata almıştı. Eğildim ama yetişemedim. Tekrar denedim ama yine başarısız oldum. Sinirlendim. Can uzandı ve bana verdi. "Teşekkürler". "Rica ederim"

"Can". "Efendim". "Acıktım". "Tamam yeriz şimdi". 10 dakika sonra bir yerde durdu. Karnım çok büyük olduğu için tek başıma inemiyordum.
Can yardım etti. Çantamı alıp aşağı indim. Sırma da indi. Karşından birileri geliyordu. "Can". "Oo Kaan". "Naber ya". "İyi senden" Canlar sohbet ediyordu. Yanında da benim yaşlarımda bir kız vardı. Onunda çok az karnı vardı. Bu halimize güldüm. "Hayatım birlikte yemek yesek sorun olur mu?". "Tabii ki de sorun olmaz". Birlikte yürümeye başladık. "Hayatım arkadaşım Kaan eşi Büşra". "Memnun oldum". "Bizde memnun olduk".

Direk masaya oturdum. "Büşra bir şey sorabilir miyim?". "Sorabilirsin". "Hamile misin?". "Evet". "Kaç aylık"
"Dört.Senin?". "Yedi". Telefonum çalmaya başladı. Şengül anne arıyordu.
"Efendim"
"Kızım nerdesiniz"
"Yemek yemek için oturduk"
"Tamam kızım. Afiyet olsun size"
"Teşekkürler".

Yemekler geldi hemen yedim. Can ve Sırma alışkındı. Sırma bana birinin fotoğrafını gösterdi. "Sevgilim". "Oha"
"Ne oldu?". "Çok yakışıyorsunuz". "Teşekkürler".

"Derin". "Efendim". "Hadi kalkalım".
"Tamam". Zorlanarak​ da olsa kalktım. Yürüyemiyordum bile. Tekrar arabaya bindik. Bütün camları açtırdım. "Çok sıcak". "O kadar da değil". Arzu'yu alacaktık daha. Halasındaydı.

Arzu'yu almak için geldik. Bu sefer kendim indim. Kapıyı çaldılar. Kapıyı güler yüzlü bir kadın açtı. "Hoşgeldiniz". "Hoşbulduk". "Ay Can gelinimiz bu mu?". "Evet". "Allah'ım​ ne güzel yaratmış". Gülümsedim. Sonra gözleri karnıma takıldı. "Hamile mi?". "Evet". Elini karnıma koydu. "Maşallah". Ardından Arzu geldi. Sarılacaktık ama karnım izin vermedi. Güldük. "Gidelim hadi". Halası ile vedalaştıktan sonra araba bindik.

"Kimler orada olacak". "Teyzelerim, anneannem, annem, kuzenlerim". "Beni görmediler mi?". "Bazıları gördü ama düğünde olduğu için görmemiş kadar olmuşlardır". "Tamam".

~~~~~~~~~~~~

Akşam olmuştu. Gelmiştik. Can inmeme yardım etti. Geldiğimiz ev baya güzeldi. Hatta aşırı güzeldi. Birlikte içeri girdik. Can kapıyı çaldı. Kapıyı bir kız açtı. "Hoşgeldiniz". "Hoşbulduk". İçeri girdik. Çok kalabalıktı. "Geldiler". Diyip Şengül anne yanımıza geldi. Sarıldı. Herkes sadece bana odaklanmıştı. Beni tanıştırdılar. Can'ın anneannesinin yanına gittim. Karnımın izin verdiği kadarıyla elini öptüm. Bir tane kız vardı. Bana çok kötü bakıyordu. "Kızım kalk da Derin otursun". Kız yerinden kalktı. Can'ın yardımıyla oturdum. "Ee kızım nasılsın?". "İyi değilim". "Neden?". "Karnım çok büyüdü yedi aylık olmasına rağmen. Hareket edemiyorum". Herkes güldü. Ama o dediğim kız hariç. "Sırma sana yardım ediyor dimi?". "Ediyor sağolsun". Çok cana yakın insanlardı.
Can'ın anneannesi konuştu. "Kaç yaşındasın?". "22". "Daha küçükmüşsün". "Evet". O suratsız kız lafa atladı. "Ay yazık". "Neyim varmış yazık olacak?". "Küçüksün, evlisin, hamilesin...". "Ne var bunda?". "Zavallı. Daha hayatının baharındasın. Ama evlisin". "Can beni bi' kaldırsana". "Kalkmasan". "Kaldır". Ayağa kalktım. "Zavallı diye bana mı demiştin?". "Evet". Kıza doğru iyice yaklaştım. "Asıl zavallı sensin. İnsanları çekememek ne kadar da zavallıca". "Kızlar bu kadar yeter!"
Can beni tutup oturtturdu. "Kızım sen sakin ol!".