DERİN

"Çok tatlı"

Sabah kalktığımda evde fazla sessizlik vardı. Yanımda Can yoktu. Pantolon ve tişört giyip aşağı indim. Sesler geliyordu. Herkes aşağıdaydı. Can ve Yaren yoktu. Mutfaktan ses geldi."Ben sevmekten başka ne yaptım? Biliyorum kuzenimsin. Ama ne yapabilirim". Mutfağa girdim. "Ne oluyor?". Bana baktılar. Can yanıma geldi. "Derin uyandın mı?". "Uyandım ve yanımda seni göremedim". "Kalktım. Saat daha erkendi seni uyandırmak istemedim". Yaren'e çevirdim gözlerimi. Gerçekten ağlıyordu. "Hayatım biraz bekler misin?". "Tamam" Can Yaren'in karşısına geçti. Bir adım arkalarında duruyordum.

Can'ın ağzından

"Derin'e ne dedin daha yeni?". "Biraz bekler misin?". "Ondan önce". "Hayatım". "İşte sabah kalkınca ya da günün 24 saati bana hayatım demeni isterdim. Siz buraya geldiğinizden beri sizi gözetliyorum. Konuşmalarınız, gezmeleriniz... Her şeyinizi izledim. Senin Derin hamile diye yaptıklarını çok kıskandım. Keşke bana böyle şeyler yapsa dedim. Düğününüzde gelinliğini çok kıskandım. Tam hayalini kurduğum bir gelinlikti. Ama Derin hem o gelinliğin sahibi, hem düğünün sahibi, hem de senin kalbinin sahibiydi". Yaren'e üzülmüştüm. "Yaren bak ben seni hep kardeşim gibi gördüm. Arzu'dan ayrı tutmadım. Evet Derin ile evlendim. Bu seni üzmüş olabilir ama ben mutluyum. Arzu'nun bunu bu şekilde söylemesini desteklemedim. Hata yaptı. Ama sende üzülme artık. Kaç yaşındasın?".
"20". "Bak daha çok gençsin. Elbette seni de seven çok kişi vardır. Çok erkek vardır. Lütfen böyle yapma. İleriyi düşün". "Tamam Can abi". "Şöyle ya". Yaren geldi bana sarıldı. Gülümseyip bende sarıldım. Geriye çekildi. "Eskisi gibi miyiz?". "Eskisi gibiyiz"

Derin'in ağzından

"Onu bunu bırakın da ben açım". Kahkaha attılar. "İşte Yaren benim de böyle bir karım var". "Aa beni beğenmiyor musun yoksa? Güzelim, zayıfım, uzunum". Can tek kaşını kaldırdı. "Tamam zayıf ve uzun kısmına katılmıyorum". Güldük. "Can bana sarılsana". Kaşlarını çattı. "Bilerek yapıyorsun?". Kahkaha attım. "Güldürme. Gülerken bile yoruluyorum. Yaren kız sen benimle gelsene". Yaren'in koluna girdim. İçeri doğru yürümeye başladık. "Sen telefonla oynarken görmüştüm Ayaz isminde biri sana çıkma teklifi etti". "Evet". "Kabul etsene. Bence onu seviyorsun". "Bilmem". "Ya hadi". "İyi tamam" dedi ve mesaj yazdı. Sonra telefonu çaldı. Ekranda yazan isim Ayaz idi.

Yaren koşarak bahçeye gitti. "Ne oldu?". "İşi var". "Ne işi?". "Ay sanane Can. Aramızda". "Aa daha dün birbirinizi yiyordunuz". "Can hatırlatırım 6 ay önce seninle bir kavga etmiştik. Ama sonra seni affetmiştim". "Hatırladım". İçeri geçtik. Kahvaltı hazırdı. Hemen oturdum. Telefonum çalmaya başladı.
"Efendim"
"Derin"
"Efendim Buse"
"Sana bir şey söyleceğim ama kızmayacaksın"
"Söyle"
"Ben iki gün önce doğum yaptım"
"Ne!?"
"Kızma"
"Bana neden haber vermediniz"
"Telaşlandırmak istemedik"
"Yani başka biri vardı yanında"
"Masal vardı"
"İyi Buse"
Dedim ve telefonu kapattım.

Kahvaltımız bittikten hemen sonra vedalaşmak için kapının öne dizildik. Sırma ve Arzu bizimle gelecekti. Herkes ile vedalaştım. Bir tek Yaren kaldı. Sarıldım. "Özür dilerim". "Önemli değil. Ayaz'a şans ver". Başını salladı.

Bir anda çok fazla ağrı hissettim. Bağırdım. "Derin iyi misin?". "Can...". Şengül annenin sesini duydum. "Anne doğum başlamış olmasın". "Olabilir". Bir kere daha bağırdım. Can beni kucağına aldı. Arabaya bindirdi. Ben sadece bağırıyordum. Şengül anne ve Arzu elimi tuttu. "Derin nefes al". Hızlı hızlı nefes almaya başladım. Geçmiyordu.

Hastaneye gelene kadar bağırdım. "Can sakın Buse'ye ya da Masal'a haber verme".

Can'ın ağzından

Derin'i doğuma aldılar. Kimi arayacağımı bile bilemedim. Sadece annesini aradım. Volta atıyordum. Korkum erken doğum olması. Doktor dışarı çıktı. Yanına koştum. "Normal doğum yapamam. Sezeryana alıcağım". Elimi yüzüme götürdüm.
Oturdum. "Korkma oğlum. Derin güçlü kız. Bir şey olmaz".
Aras arıyordu.
"Efendim"
"Ne yaptınız? Geldiniz mi?"
"Ne gelmesi hastanedeyiz"
"Neden?"
"Derin'i doğuma aldılar"
"Hadi be. Kardeşim haber ver çıkınca"
"Tamam"
Telefonu kapattım.