DERİN

"Gizli kişi"

Medya:Erva

Sabah kızların konuşmalarıyla uyandım.Hemen kalktım.Bugün eve dönüyorduk.

"Günaydın". "Günaydın". "Ne zaman çıkarız". "Bence hemen hazırlanalım.
Kahvaltıya inelim.Sonra da çıkalım"
"Aynen". Hemen hazırlanmaya başladık.

Bir saat sonra biz hazırdık.Ama bizimkiler ne yapıyor bilmiyoruz
"Kızlar hadi bizimkilerin odasına gidelim". Hep birlikte bizimkilerin odasına girdik.Hepsi uyuyordu.Ne?!!
"Hala uyuyorlar". "Ya uyanın".

Hepsini zar zor uyandırdık."Derin". "Efendim". "Bana yardım eder misin?". Can'ın yanına gidip eşyalarını toplamasına yardım ettim.

Bütün herşeylerini toplayınca kahvaltı için aşağı indik.

Her zaman oturduğumuz masaya oturduk.Kahvaltımızı yapmaya başladık.Bir yandan da sohbet ediyorduk."Ee kızlar bize gidince ne yapacağız". "Ay parti yaparız". "Olur.Arzu varya süper düşündün".
"Abicim neden yengenin aklına böyle şeyler sokuyorsun". "Aa ne olucak Can". "Tamam ya bişey demedim"
"Bizde gelsek". Kızlarla aynı anda
"Hayır". Diye bağırdık.Herkes bize baktı."Neden ya". "Enişte olmaz çünkü...". "Çünkü ne?". "Çünkü kız kıza sohbet edicez". "Bizden sakladığınız bişey mi var?". "Evet enişte.Ben evliyim üç tane de çocuğum var.Saçmalama ne saklayabiliriz".

Berna'nın suratı asıktı."Bebeğim ne oldu?". "Nehir'i bir daha göremiycem". "Ablacım annesinin telefon numarasını alırız.İstediğin zaman görüşebilirsiniz". "Gerçekten mi?". "Gerçekten"

"Derin". "He". "O sana kutu gönderen kişi ya evde sizi rahatsız ederse.". "Merak etme bir şey olmaz."
"Korkarsak sizi ararız". "Söz mü?".
"Söz".

Herkes kahvaltısını bitirmişti."Ne duruyoruz gidelim". Hep birlikte kalktık.Karşı masada sürekli beni izleyen biri vardı.Ama kim olduğunu çözemedim."Abla". "Efendim". "Ceyhun abinin yanına gitmek istiyorum.". "Tamam.Kızlar hadi biz Ceyhunlara gidelim.Erkekler sizde valizleri indirin". "Tamam".

Ceyhunların odasına geldik.Kapıyı çaldım.Kapıyı Ceyhun açtı."Hoşgeldiniz". "Hoşbulduk".
İçeri geçip oturduk."Biz dönüyoruz da Berna sizi görmek istedi.". "Öyle mi?"
Ceyhun gelip Berna'ya sarıldı."Bernacım istediğin zaman beni arayabilirsin.Seninle buluşuruz.Sen bize gelirsin ben size gelirim.Tamam mı?". "Tamam". Berna herkese sarılınca gitmemiz gerektiğini söyledik ve aşağı bizimkilerin yanına indik.

Berna Nehir'in yanına gidip annesinin telefon numarasını aldı.

"Ee hadi gidelim" Herkes arabaya yerleşmişti.Poyrazlar kendi arabalarıyla gelmişti.Ama biz arabaya sığamayacağımızı düşündük ve önceden daha büyük bir araba getirttik.Herkes sığmıştı.Aras müzik açtı bizde bağıra bağıra söylemeye başladık.
Lan bi uyutmadınız
Tamam ya sustuk.

Herkes telefonuna gömülmüştü.Bende Can'ın telefonunu aldım.Rehberine girdim.Acaba beni ne diye kaydetti.
Ayy bitanem diye kaydetmiş.Ama bir dakika burda hep kız isimleri var.
"Can". "Efendim". "Neden Burda hep kız isimleri var". "Iıı şey bunların hepsi senden önceydi". Bende bütün kız isimlerini sildim.Bizim kızlar hariç.

"Ne kadar kaldı?". "Derin daha yeni yola çıktık.Yaklaşık olarak dört saat var". "Ne?!!".

"Hadi herkes komik bir anısını anlatsın". "Derin senin komik anın vardır.Sen anlat". "Tamam.O zamanlar 13-14 yaşında falandım.Annemin arkadaşının evine gittik.Ama kadın varya resmen hasta.Temizlik hastası.Heryeri bembeyaz.Bende o zaman da sakarım.
Çaya elimi vurunca tüm halıya, koltuklara döküldü.Beni öldürecek falan sandım.Annem de o kargaşanın içinde beni evden çıkarttı.Bu olaydan sonra annem bir daha o kadınla görüşmedi.". Herkes gülmekten yıkıldı
"Tamam ya çok güldünüz". "A-ama çok ko-komik". Gülmekten konuşamıyorlardı.