I Love You, Prof.

Chapter Sixteen : Erstwhile

Sheiia

It's six in the morning when I got up and went downstairs. I barely slept last night, thinking of what happened yesterday.

Goodnight, my Lerise. I love you.

That was her last text before I closed my eyes. Of course, we've exchanged numbers. Much better kung may direct communication kaming dalawa. Hindi ko alam kung kinikilig ba ako o masyado lang akong walang masabi kaya hindi ako nakatulog ng maayos kagabi.

Goodnight, Prof.

I replied. Hindi ko na dinugtungan ng I love you too kasi medyo asiwa pa rin ako sabihin yun. After all, wala pa naman kaming relasyon.

Do you need to be in a relationship just to say that you love her back?

Well, partly it's not necessary naman na kelangan namin magkaroon ng relasyon for me to say those words. But I want to keep at least a little bit of reservation of my own feelings. I'm still in the process of sorting out my own emotions.

"Good morning, anak! Ang aga mo nagising a. Mabuti naman, kaninang madaling araw kasi nakauwi ang Daddy at Mommy mo pati na ang Ate mo. Nagpapahinga lang sila pero bababa din ang mga iyon para mag-almusal kayo ng sabay."

Oo nga pala, my parents and my sister are back. Medyo kelangan ko na naman maging maingat sa bawat galaw ko dito sa bahay. Damn, how long do I need to do this?

"Ganun ba Nay Helen? Mabuti naman. Nakapagluto na po ba kayo? Ako nalang po magluluto ng pang-breakfast."

Ngumiti naman si Nanay Helen at tumango. This is one of the things I feel proud of myself. Kahit papano, marunong ako magluto dahil tinuruan ako ni Nanay. Sabi niya, natural na talento ko daw ang pagluluto. Kung totoo man iyon, at least masasabi kong may talento din ako kahit papaano.

Magkatulong kaming naghanda ng hapagkainan ni Nanay Helen. We're almost done and it's past seven nang makita kong pababa ng hagdan si Ate. Matalim na tingin agad ang binigay niya sa akin.

"Good morning Ate!"

Hindi manlang niya ako sinagot at tuloy-tuloy na umupo sa pwesto nito. Sunod naman na bumaba si Kuya Gid.

"Good morning Shii! Wow! Ang aga naman nagising ng princess namin."

Kuya's smiling from ear to ear kaya pati ako ay nahawa na rin sa ngiti niya. Bago pa ako makasagot ay naunahan na agad ako ni Nanay Helen.

"Si Lerise ang nagluto ng lahat ng pagkain na ito, Gideon."

Medyo nahiya tuloy ako sa sinabi ni Nanay. Nakita ko kasing napaismid si Ate Keirah. Nilapitan naman ako ni Kuya at hinalikan sa noo.

"Really, baby? Hmm, why do I have this feeling that there's something different in you?"

Si Kuya talaga. Kahit kelan malakas ang amoy basta pagdating sa akin. Bahagya akong umiling at ngumiti.

"It's nothing, Kuya. Excited lang ako kasi nakauwi na sina Mom at Dad pati si Ate."

Hindi na kami nakapagsalita pa kasi nakita naming pababa ng hagdan sina Dad at Mom. Mom seemed so happy to see me that she even rushed to hugged me.

"I miss you so much, dear."

I hugged her back. Natouch din ako sa sinabi ni Mom. Namiss ko din naman sila kasi more than a week din sila sa ibang bansa. Dad was just looking at us with his usual poker face.

"I miss you too, Mom."

"C'mon guys, spare me the drama. More than a week lang kayong hindi nagkita. Hindi isang taon. Can we eat now?"