Sheiia
One day has passed but Ash never tried to text me, or even call me. Oo, tanga na nga ako pero naghintay ako. Naghintay ako na magsorry siya. Na magtext siya at makipagbati. Kasi tanga ako e. Kasi mahal ko siya. Kasi alam ko sa sarili ko, sa kabila ng sakit at galit ko, matatanggap ko pa rin siya.
Hindi ko alam na pwede pala yung ganitong pagmamahal. And I thought our love's not destructive. I guess I'm wrong. Because I can feel that I'm slowly destroying myself.
Umalis ulit sina Mommy at Daddy. Ate Keirah was with them, too. Si Kuya Gid lang ang naiwan. Simula kahapon, hindi ako nakakain ng maayos. Para akong tangang tulala. Ilang beses akong napagalitan ni Dad kanina pero hindi ko na inisip pa ang mga sinabi niya.
Dad, nasasaktan ako. Alam nyu ba yun? Ni minsan ba tinanong nyo ako kung kumusta ako?
Even Ate Keirah's been eyeing me lately. Pakiramdam ko napapansin din niya ang mood ko. Mom and Dad went to Paris this afternoon. Nang makaalis na sila, saka ako nagkulong sa aking kwarto. Ni hindi na ako lumabas for dinner.
"Baby Shii, are you okay? Can I come in?" That's Kuya Gid. I hurriedly wiped my tears away bago pa niya ako mapasukan dito sa ganitong ayos.
"Yes, Kuya. Pasok ka."
He's looking at me intently as he walked towards me. Alam kong kanina pa din siya may napapansin sa akin.
"You don't seem to be okay. Is there anything wrong?" Worry is written all over his face. Mabilis akong umiling and tried to give my best shot as I smile at him.
"Don't worry, Kuya. I'm okay."
Mas lalong kumunot ang kanyang noo. Mukhang hindi siya kumbinsido sa sinabi ko.
"May problema ba kayo ni Ash? Hindi ka kumain ng hapunan. This is not you, Sheiia."
Pinilit kong pagtakpan ng ngiti ang pagdududa ni Kuya.
"Kuya, hindi lang kumain may problema agad?"
I even tried to joke around pero ni hindi manlang ngumiti si Kuya.
"May ginawa ba sayo si Ash?"
Puno ng pagdududa ang boses ni Kuya Gid. Iyong tipong wala na akong lusot kundi umamin na lang. Pero wala akong balak magtapat sa kanya.
"No, wala Kuya. May kinain kasi ako kanina dito kaya hindi na ako bumaba for dinner. Wag ka nang mag-isip ng kung ano-ano pa ha?"
I kissed him on the cheek to erase his doubt. Hindi pwedeng malaman ni Kuya. Magkakagulo ang lahat. Lalo pa't alam na ni Prof. Elise ang tungkol sa amin ni Ash.
"You sure?"
Tumango ako nang may ngiti. "Yes Kuya."
Not now, Kuya. I'm not yet ready to tell you what happened.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Monday. Magkahalong sakit at pangamba ang nararamdaman ko. Why? Because I'll be seeing both of them. And I don't know how to deal with the possible situation.
"Hey Sheiia! You seem so gloomy! Any problem?"
That's Vera. Tambay kami that time kasi tapos na namin ang mga requirements namin. One week left at summer na namin.
"Wala. May iniisip lang ako. CR muna ako."
I know I sound rude, pero hindi ko kayang ihandle ang emosyon ko. Nasasaktan ako kasi nagkita kaming dalawa ni Ash kanina at wala manlang siyang reaksyon.
BINABASA MO ANG
I Love You, Prof.
General FictionI feel so indecisive What should I do? Without you is hell Uncertainty is all I feel How am I supposed to accept, The bitter fact That no matter what we do We're not meant to be? It's you - my forbidden happiness This love tears me into pieces.