korku evi

Arayış

Herkese merhaba😊SmallSweetCookie'nin BÜYÜK HAYAT adlı kitabını okursanız ve desteklerseniz çok sevinirim.Hepinize şimdiden teşekkürler.Kitabı tavsiye ediyorum.İyi okumalar.😃❤

Ağaçların arasına girdi ve yavaşça ilerlemeye başladı.En ufak bir ses çıktığında yerinden sıçrıyor etrafında dönüp duruyordu.Beş kişi bulması gerekiyordu ve bunu nasıl yapacağı hakkında en ufak bir fikri yoktu.Hem o kişileri bulsa onları nasıl ikna edicek ve onları o eve nasıl götürecekti?Buraya nasıl geldiğini düşündükçe hayret ediyordu.Gerçekten şimdiye kadar yaşadıkları inanılmazdı.Bunları ve daha bir çok şeyi düşünerek ilerlemeye devam etti.Sağ taraftan bir ses duydu ve sıçrayıp geri gitti.

"Buradan bir an önce çıkmalıyım"dedi striknina gözlerini devirerek.Uzun bir süre yürüdükten sonra büyük bir açıklığa çıktı.Bu arada yavaş yavaş hava aydınlanıyordu.Hemen karşısında güneşin doğuşunu gördüğünde heyecanlandı ve uzun süre sonra ilk defa mutlu olduğunu hissetti.Başına neler geleceği hakkında bir fikri yoktu ama şu anda burada olmanın hiç te kötü olmadığını düşündü.Yavaş yavaş ilerlerken dışarıda olmanın da tadını çıkarıyordu.Bu büyük açıklığı geçtikten sonra iki dağın arasında bir patika olduğunu fark etti.Sonunda köy ya da ona benzer bir şey bulmayı çok istiyordu.Patika da yürürken hava tamamen aydınlanmıştı.Striknina o kadar mutluydu ki yolda giderken çiçek toplayıp sürekli gökyüzüne bakıyordu.Bir süre daha ilerledikten sonra patikanın sonunda çok büyük bir kasaba gördü.Büyük ve küçük boyutlarda taştan evlerin ortasında devasa boyutlarda bir bina yer alıyordu.Kasabanın çevresi çok güzel çiçeklerle kaplıydı ve kasabanın tam kenarından bir nehir geçiyordu.Striknina kasabaya tepeden baktığından her yeri görebiliyordu ve kasabanın ortasında bir kalabalık gördü.Striknina  içininde dışı kadar güzel olmasını umarak kasabaya doğru ilerledi.Kasabaya ulaştığında sokaklar bomboştu.Kasabanın ortasındaki kalabalıktan herkesin orada olduğunu anladı ve nereden gideceğini bilmeden ilerledi.Sağ taraftaki sokağa döndüğünde yan taraftaki duvarın üzerinde oturan birini gördü.Aklına bir şey gelmediğinden yanına gidip bir şeyler öğrenmeye düşündü.

"Merhaba."dedi çekinerek.

"Merhaba.Sizi daha önce görmemiştim.Kimsiniz."dedi duvarın üzerindeki kişi.Yirmili yaşlarında olmalıydı.Kumral saçları ve büyük kahverengi gözleri vardı.

"Şey..Ben striknina.Ben şeyden..Aslında gezi için gelmiştim."dedi striknina aklına gelen ilk yalanı söyleyerek.Hiç inandırıcı olmadığını biliyordu.İnanmasını umarak gözlerine baktı ama hiç te inanmışa benzemiyordu.

"Ne gezi mi?Beni gerçekten güldürdün.Buraya hiç kimse gezmek için gelmez ki."dedi gülerek.

"Tamam neden geldiğimi söyliyicem.İsmin neydi?"diye sordu striknina.

"Ben Martin.Tanıştığımıza memnun oldum."dedi martin duvarın üzerinden inerek.

"Bende memun oldum.Herkes nerede?"

"Onlar kasaba meydanında.Bir tür toplantı.Nefret ettiğim bir şey bu yüzden gitmiyorum.Hem sen ne için geldiğini bir an önce söylemelisin.Çünkü burada davetsiz misafirler hiç hoş karşılanmaz."dedi martin.

"Benim gidecek bir yerim yok.Birinden kaçtım.Çok zor şartlarda buraya geldim.Lütfen bana yardım et.Lütfen."dedi striknina yalvaran bakışlarla.Bu onun tarzı değildi ama yapabileceği bir şey de yoktu.

"Tamam tamam.Yardım ederim ama öncelikle göz önünden çekilmen gerek.Striknina burası çok güzel görünebilir ama gerçekten çok tehlikelidir.Bu yüzden seni bir yere götürücem.En azından daha inandırıcı bir şey bulana kadar orada kalırsın."dedi martin ve strikninaya takip etmesi için işaret etti.

"Tehlikeli derken neyi kastettin."

"Sana anlatırım ama şimdi olmaz."

"Neden kısık sesle konuşuyosun?"diye sordu striknina.

"Sen neden yüksek sesle konuşuyosun.Biri bizi farkedebilir.Yavaş ol."

"Farketse ne olur?"

"Dediğim gibi burada misafirleri pek sevmezler.Aslında seni götürebileceğim biri var.Hem onunla kalabilirsin.Yaşlı bir kadın ama gerçekten akıllı ve güvenilirdir.Hem bu kasabadikelere benzemez."dedi martin.

"Tamam ama ben daha ne olduğunu anlamadım kafam karıştı."dedi striknina düşünceli bir şekilde.

"Tamam şimdi susmalısın beni takip et çok az kaldı."dedi martin ve onu karanlık bir sokağa çıkardı.Striknina şaşırmıştı çünkü daha öğlen bile olmamasına rağmen gece gibiydi.Ama sesini çıkarmadı ve ilerlemeye devam ettiler...