korku evi

uyarı

Belli etmeselerde hepsinin içini korku kaplamıştı.en çokta striknina endişeliydi.Tüm olayları bizzat kendi yaşamıştı ve hala unutamıyordu.O korkunç el kapıyı kapattığında aslında o koridora girmemeleri için uyarmıştı.striknina bunun farkindaydi ama diğerlerine bir şey söylemiyordu.

"Sonda bir kapı var.Emin değilim ama belkide çatı katının kapısıdır."dedi striknina.

"Umarım öyledir.O yere bir daha inmek istemiyorum."dedi punky.

Bir süre daha ilerledikten sonra kapıya ulaştılar.Kapı çok eskiydi.Kilitli olsa dahi kolayca açabilirlerdi.Alex kapının kulubundan tutup açacağı sırada striknina onu durdurdu.

"Alex dur!"

"Ne oldu?"

"Şey..Yani ben bilmiyorum.Dikkatli olmalıyız."

"Striknina buraya kadar boşuna gelmedik herhalde."dedi alex ve kapının kulbunu çevirdi.Kapı gıcırdayarak açıldı.İçerden bir soğukluk yayıldı.Bekledikleri gibi içerisi karanlık değildi.Birlikte yavaşça içeri girdiler.İlk girdikleri yer küçük bir girişti.Sağ tarafta çok küçük bir koridor vardı.Koridorun sonundaki pencere sayesinde içerisi aydınlanıyordu.Koridorun sağ tarafında siyah bir kapı vardı.Birde koridorda tekerlekli bir sandelye duruyordu.

"Sanırım şu siyah kapıdan girmemiz gerekiyor.Burada hiç bir şey yok."dedi alis.

"Hadi o zaman gidelim"dedi alex.

Striknina kendini kötü hissetmeye başladı.Birden başı döndü.İçinde yine o his uyandı.Başlarına her an kötü bir şey gelebilirdi.

"Durun!"

"Yine ne oldu striknina"dedi alex.

"Kendimi iyi hissetmiyorum.Görü dönsek daha iyi olur."

"Tamam punky seninle gelsin.Buraya kadar geldik alisle ben gireriz."dedi alex.

"Hayır hayır sizi yalnız bırakamam."dedi striknina.

"Kendi başımızın çaresine bakabiliriz.Bizi merak etmeyin"dedi alis.

"Sizinde bizimle gelmeniz gerekiyor.'dedi striknina.

"Neden?"

"Beni anlamıyosunuz.Her an bir şeyler olabilir.Burada birşeyler var hisdediyorum.Bizi öldürmek istiyorlar."dedi striknina.

Striknina koridor tarafından bir mırıldanma duydu git gide ses yükseliyordu.

"Bakın geliyor.Hadi gidelim."dedi striknina.

"Ne geliyor striknina.Sen gerçekten iyi değilsin."dedi alis.

"Sesi duymuyomusunuz bir mırıldanma gibi."dedi striknina.

"Hayır duymuyoruz."dediler hepsi aynı anda.Strikninaya garip garip bakıyorlardı.Striknina kendini çok çaresiz hissetti.Punky strikninayı geri götürmeye karar verdi ama birden yavaş bir şekilde siyah kapı açılmaya başladı.Hepsi aynı anda kapıya döndü.O sessizlikte gıcırdayarak sonuna kadar açıldı.Sonrada tekerlekli sandalye bir öne bir arkaya hareket etmeye başladı.Ve birden hızlanarak onların üstüne doğru geldi.Hepsi birden kenara çekildi.Tam kapıya koşucakları sırada kapı sert bir şekilde kapandı.Tekerlekli sandalye havalandı ve onların üstüne doğru yeniden geldi.Hepsi bir yerlere kaçıyordu.Bir şey onları öldürmek istiyordu.Tekerlekli sandalye havalandı ve duvarın önünde duran strikninanın üstüne hızlı bir şekilde geldi.Striknina yuvarlanarak kendini sağa attı ve tekerlekli sandalye paramparça oldu.Her şey durdu.Hiç biri konuşamıyordu.Bu seferde oda daki eşyalar havalanmaya başladı.Kapıyı açmak için zamanları yoktu bu yüzden tamamen açık olan siyah kapıdan içeri girip kapıyı kapattılar.İçerisi çok karanlıktı.Az önceki odadan biraz ışık vurduğu için oldukları yer az da olsa aydınlanıyordu.Ama etraflarını ve odanın geri kalanını göremiyorlardı.Her tarfta sessizlik hakimdi.Konuşmaya dahi korkuyorlardı.Hepsi duvarın dibine oturmuş az önce yaşadıklarını hazmetmeye çalışıyordu.Striknina yeniden kendini kötü hissetti.Bu ikinci uyarıydı....