SOLUDUĞUM KORKU

Bölüm 5: "Cehennem"...

♤♤♤♤♤♤♤♤

Yerdeki paltomu alıp geri çekilerek kapıya yürüdüm. Düşünemedim. Tek bildiğim korkuydu.
Onların ne olduğunu bilmekti. Kalbim, kor bir ateşle alev aldı. Dilimi yutmuş gibiydim. Bana, olan sevgisinin yine bana dokunan ağır zararları vardı.
Benim bu ana dek, mutlu ve güven dolu bir yaşamım olmuştu. Ailem, zarar görürüm diye beni hep sakınarak büyütmüştü. Hep korkardım. Çünkü bu zamanlara dek korku nedir tatmamıştım. Ancak bu adam sayesinde azar azar tatmaya başlamıştım. Bugün ise tamamen tüm ruhuma kadar tatmıştım.

Yağmur şiddetli bir şekilde yağmasını arttırmıştı. Evden çıkıp çimenleri eze eze havuz kenarının yanından geçerken, evimin buraya olan uzaklığını düşündüm. Yirmilerimin ortasında olmama rağmen çocuk gibiydim. Küçükken geçirdiğim ağır zatürreden sonra şimdi yakalandığım en ufak üşütmemde hasta oluverirdim. Yağmur eve gidene kadar beni sırıl sıklam etmişti. Paltoma sıkıca sarıldım. Saçlarımdan, kirpiklerime damlalar süzülüyordu.

. "Aden!" Diye güçlü sesini işittim. Arkamdan geliyordu. Gözlerimi kapattım. Onu duymamış gibi devam ettim... "Aden, lütfen?" Sesini duymak, kendisini görmek istemiyordum. Benim onların grubunda olduğumu söylüyordu. Acı içinde kalacağımı, rahat nefes alamayacağımı..

"Aden!!" Sesi bu kez daha hiddetliydi. Damlalar saçlarımdan yüzüme akıyordu. O tarafından kolumdan tutulmamla önüme döndürülmüştüm.
Kara bakışları, çatıktı. Kızgın baktım. Yağmurdan o da epeyce nasibini aldığında, alnına doğru süzülen saçları sırılsıklam olmuştu. Kırık gözlerime bakarken, yüzü düz bir ifade aldı. "Korkma. Endişe etme. Seni tehlikeye atabileceğimi nasıl düşünüyorsun?" .. Hayalkırıklığı içindeydi.

"Bırak beni!" Dedim şiddetle.
"Bana dokunma! Bana dokunamazsın. Bir daha sakın!"  Elini mahçup bir ifadeyle kolumdan çekti.

"Özür dilerim." Başını eğmişti.
Geri adım attım. Ardında usulca,  "Ama beni dinlemeden, bana suç bularak gidemezsin. Bu, senin için yapılmış iyi bir şey. Sana zararın z'sini veremem. Vermem." Dedi bana dönerek. Gözleri üzgün bakıyordu.

Baştan aşağı önü süzerek, 
"Sana neden güveneyim ki?" Dedim .. Yağmur, damlalarını az da olsa azaltmıştı, sanki ikimize vakit ayırmak istedi. Daha fazla burada duramazdım. Yağmur benden yana değildi. O an.. "Benim hakkımda başka planların var değil mi? Burada gözüne kestirdiğin sıradan bir insanım." Demiştim. Olumsuzca başını sağa sola sallıyordu. "Hayatıma böyle girerek, beni emellerine alet etmek istiyorsun. Çünkü beni kurban seçtin." ..