Bölüm 42:"Avcı"

816 54 10
                                    







  ....

Dışarıda yağmur, evin artık cayır cayır yanan ateşi yüzünden sıcacık olmuş içi, başım göğsünde ve ikimiz de çırılçıplak uzanıyorduk. Her şeyi unutmuş gibi, sanki hiçbir şey olmamış gibi. Daha da ileri gidemesede kendisini tatmin etmişti. Özlemi büyük. Öyleyse ona göre davranmalıydı. Garip bir ilişkimiz vardı. Normal karı kocalar gibi değildik. Sorunlu bir ilişkimiz vardı. Sağlıklı bir ilişki değildi bu. Öyle şeyler yaşanıyordu ki, zihnim artık neyi düşüneceğini, neye üzüleceğini şaşırıyordu.
Her şeyin sonunda da hiçbir şey olmamış gibi sevgiye dolmak, onun bu sevgi dolu tavrı beni öfkelendiriyordu. Ona kızgındım. Hem de fazlasıyla. Yaptıkları olur şey değilken soluğu yine onun kollarında almam kendime kızmamı sağlıyordu.  Bu yüzden hep yakınırdım.

Öpücüklerini saçlarıma ve omzuma bırakırken öylece bakınıyordum. Bir elim karnımdaydı. Çok yakında aramızda olacaktı. Buna hazır mıydı bilmiyordum. Kendim hazır mıydım onu da bilmiyordum. Bebeğim şuan sessizdi.

Gözlerim dalıp gitmişken, her şeyi düşünür bir haldeydim. "Bu kasaba çok şey aldı benden."  Ses tonum hafif kırıktı. Öpücüklerini durdurarak saçlarımı okşadı. "Hiç böyle hayal etmemiştim. Bu kasaba, hatıralarımla dolu." Gözlerim dolu dolu oluyordu.

"Bu kasaba bizim." Dedi.
"Şimdi, çocuğumuzda burada yetişecek."

"Korkmuyor değilim." Huzursuzlukla yutkundum. "Onun hayatından hep endişe duyacağım. Kasaba, yine de güvenilir değil. Fakat seninle gideceğim başka yerler hiç değil." Onun tanıdıklarını kastediyordum. Babasını tanımak yetmişti. Yaşadığım kötü olaylar hâlâ aklımdaydı.

"Bu kasaba kime zarar vermeyeceğini iyi bilir." Gözlerimi yüzüne çevirdiğimde onun kara gözleriyle karşı karşıya gelmek beni irkiltti. Biz normal karı kocalar gibi değildik. Uzun zamandır ona yakından da bakmıyordum. Alıştığımı sanırken bazen yüzüne hiç alışamıyordum.

"Seni seviyorlardı. Ama uzun zamandır yoktun."

"Hâlâ seviyorlar. Benimsiyorlar. Yok olmayacağımı biliyorlar. Geri geleceğimi, biliyorlar." Sanki bana vurgu yapıyordu. Gözlerine biraz daha bakıp yüzümü çevirdim

"Doğru, kasaba seni çok iyi tanıdı. Kolay kolay ihanet edecek kimse olmaz." Gülümsedim.

SOLUDUĞUM KORKUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin