Bölüm 40: "Korku ve kaybediş"

766 58 9
                                    








    Ne olduğunu anlayabilmem yeni yeni belli olurken büyük bir şok içinde kaldım. Öyle çok üzerime geldi ki, bundan tıpkı sekiz yıl önceki gibi ona zararın belki de daha büyüğünü verdim. Eda, düşmüştü. Panik ve endişe içinde titrek dudaklarım ve irileşmiş göz bebeklerimle şoktan çıkar çıkmaz  uçurumun ucuna kadar gelip aşağı gözledim. Hiçbir şey görünmüyordu. Aşağısı o kadar derindi ki, onun varlığını bile göremiyordum. Sağ kalmış mıydı? Buradan düşen sağ kalamazdı. Ellerim titrerken arkamı dönüp koşar adım eve girdim. Ne yapacağımı bilmiyordum. Kime bir şeyler anlatabilirdim ki? Merdiveni çıkarak odaya geldiğimde Ammar duştan çıkmış üzerini giyiyordu. Beni görünce gözlerimiz birbirine bakar bakmaz korkuyu en uca kadar yaşadım.

Ammar'ın kardeşi, babasının yeni bulduğu kızı. Bu aile için önemli olan biriyken beni ne kadar önemserlerdi? Bilmiyordum. Ammar, beni seviyordu. Dediğim her şey onun için önemli olurdu. Kötü halimin farkına vararak birkaç adımda yanıma geldiğinde saçları hala ıslaktı. İç çekerek gözlerimi kaçırıp bir şeyler anlatmak istemesemde anlamasına vesile olacaktım.
Bu halde kimin karşısında olsam anlardı.
Bir eli çeneme dokundu ve yavaşça ona bakmama sebep oldu. Tenim buz gibi ve bembeyazdı.

"Ne oldu?" Düz ve iri bir sesi vardı. Tek kaşı havaya kalktı. Kötü bir şeyleri anlamış gibiydi ki, anlardı. Kötü ne olursa olsun, anlardı.

Gözlerim dolu dolu olurken, "Çok, çok kötü bir şey oldu." Dedim. Sesim titriyordu. Sağ gözümden yaşlar akmaya başlamıştı. "B-bilerek olmadı. Ye- yemin ederim, yemin- yemin ederim. Yemin ederim.." İki elide yanağımı sardığında, "Ben varken kötü hiçbir şey olamaz. Söyle, ne oldu? Ağlama ve söyle!".. Dili sertti.

"E-eda!" Dedim ve sustum. Mavi irislerim büyük panik içinde ona bakarken göz ifadesi büyüdü. "Uçurumdan düştü." Dediğim an, yüzünü anlamsızca buruşturarak, "Nasıl?" Diye birden sordu.

Yutkunmuştum. "K-konuşuyorduk. Çok üstüme geldi. Her şeyi hak ettiğimi söyledi.
Herkes gibi benim bir kurban olduğumu, tıpkı kendisi gibi kayıp bir kız çocuğu olduğumu söyledi. İnanmadım. Hatırlamıyorum. Her şey bir anda oldu."

Beni uzunca dinledikten sonra gözleri üzerimde bir süre kaldı. Şaşkın, şüpheci ve belki de nasıl biri olduğumu anlamaya çalışıyordu. Hep derdi; ben sende kendimi bulduğum için sevdim.

SOLUDUĞUM KORKUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin