Tracy's POV
"Just give me a chance to prove it,my princess." nagulat ako sa mga sinabi niya
He confess or it's just an imagination.
"France?" sabi ko na halos pabulong.
"I don't need your answer right now. I don't care if you don't love me back but still I want you to know na kaya kong maghintay kahit gaano katagal" sana lang france ikaw ang tinitibok ng puso ko pero isang napakalaking unfair yun para sayo kung hahayaan lang kitang masaktan. Ayoko naman na maranasan mo din yung mga nararanasan ko kay Gio.
"France ayokong maging unfair sayo" sabi ko na halos pabulong na lang parang ninanakaw ang boses ko that time na narinig ko siya. Hindi nga ito panaginip, talagang ito nga siya sa harap ko at sinasabing mahal ako.
"Just give me a chance to prove it tracy! I promise I won't hurt you. Tracy tutulungan kita, basta tulungan mo lang din yung sarili mo. Please? Kasi ayokong nakikita kang umiiyak sa taong di ka naman nagawang mahalin" parang biglang kumirot yung puso ko sa mga sinabi niya parang tila sunod sunod ang pag dagsa ng sakit na naiisip ko. Naalala ko lahat ng sakit na dinulot sakin ni Gio. It is not a first, second or third but I always feel that this is the first time na sinaktan niya ako. Alam ko wala akong karapatan. Ano bang karapatan kong magalit o mag reklamo? I am just his bestfriend, Kaibigan lang ako. He doesn't really care sa mga nararamdaman ko. He only knows na mag bestfriend lang kami. Ansakit sakit parang nafriendzone ko yung sarili ko. Bakit naman kasi ikaw pa Gio, sa dinami dami ng papanain ni kupido sayo pa niya itinapat ang arrows niya. Sana kapag namana siya sakin yung kabiyak hindi sa iba. Masakit e.
"Ayoko lang maging unfair france" I said out of nowhere para akong naglalakbay sa sarili kong imahinasyon ngayon. Hindi ko alam ang OA ko lang sobra lang yung effect niya sakin that even my mind hindi ko makontrol. I'm too emotional.
"Kahit kailan di ka magiging unfair dahil unang una ako ang may gusto nito at offer ko 'to. Di ka naman agad um -oo at alam ko naman na si Gio lang talaga diba? Gawin mo akong rebound, okay lang." napatingin ako rito na halos hindi ko na alam kung paano ko pupunasan ang mga tulo ng luha at sipon sa mukha. I feel I look like disgusting but I don't care. Sinabi niya bang rebound, gusto ko siyang saktan, hiyawan at gusto ko siyang batukan, at sipain. Naririnig niya ba ang sarili niya. Hindi lang pala ako ang shunga sa mundo. Sinong tao ang papayag na ipanakip butas. Sinong matinong tao ang papayag sa ganung set up. Everyone deserves a love that they wanted.
"France? why you do all this kindness? you're so kind to me. At ayokong abusuhin ang ka baitan mo."
"Tracy, I need you. Please"
-One Month later-
Nakauniform na ako at handa ng pumasok. Nakapag almusal narin ako. Isinukbit ko na ang bag pack ko at handang handa nang umalis. Humalik na ako kay Mom and Dad ng marinig ko ang pamilyar na busina.
"Mom, Dad alis na po ako" paalam ko kay Mom and Dad
Kahapon lang sila umuwi pero alam na nila na kami na ni France. Yes, I choose to give him a chance. Medyo nagwowork na naman siya. Di narin ako nakakadalaw sa bahay nila Gio at di kami nagkikita sa school.
"Goodmorning my princess" sabi niya at pinagbuksan niya ako ng pinto ng kotse. Routine na niya yun ang maging hatid sundo ko at kapag naman break time ay lagi kaming sabay ganun din kapag lunch break. Halos di ko na nga nagagastos ang pera ko kaya itinatabi ko na lang, ayaw niya rin naman ng pinapagastos ako. Ngayon ko lang napansin napakagentleman niya at di ko din alam na matagal na pala niya akong kilala sa mukha at maraming beses narin pala kaming nagkasalubong at nagkalaro sa Greece. Siya pala yung ina-attendan namin party nun sa states. Magkaibigan din pala ang lola ko at lola niya na parehong principal sa magkaibang school. Nakakatuwang isipin.
"Bakit tahimik ang prinsesa ko?" tanong niya
"Ah naalala ko lang yung mga napagkwentuhan natin nitong mga nakaraang araw" sabi ko
Hay kamusta na kaya si Gio. Kamusta na kaya siya?
"Mamaya nga pala dadaan tayo sa department store bibili kita ng formal dress, gusto ka kasing mameet ng parents ko kasama ang parents mo." sabi niya
"Hindi na kailangan, andami dami kong dress sa bahay hindi ko naman nasusuot e" sabi ko na nag alinlangan dahil gagastos nanaman siya.
"Sige na, minsan lang naman" sumuko nalang ako dahil sa sobrang kulit niya wala akong magagawa.
Ilang minuto pa ay nakarating na kami sa school. Hinatid niya ako sa room ko at nagpaalam na ito na susunduin siya pagtapos ng photo shoot nito.
*kringgggggggg*
Nagdiscuss lang ang teacher namin about sa el fili.
Boring naman.
"Tracy?" bulong ni Cheche
"Oh bakit?" sagot kong pabulong din
"Kayo na ba ni King France?" sabi ni Gigi na nasa likod ko naman
Bigla naman akong namula.
"Andaya mo. Wala ka nang time sa amin. Dati naman lumalabas tayo kapag sabado para magshopping ngayon hindi na" patampong sabi naman ni Cheche
"Oo nga." sabi naman ni Gigi
Hay nakakamiss naman ang mga bruhang 'to.
"Oh sige sa susunod na sabado! Treat ko para di na kayo mag tampo!" sabi ko nalang para tumigil na sila.
Nagdiscuss lang ng nagdiscuss si Mam about sa El Fili tapos nag announce lang ng may stage play. Then the bell rings.
*kringgggggggg*
Uwian na kaya naman inayos ko na yung gamit ko. Naayos ko na lahat lahat ng gamit ko pero wala pa rin si France, nang may babaeng hingal na sumulpot sa harapan ko.
"Is that you? Tracy?" tanong ng babaeng hingal padin
"Yes I am. Anong kailangan mo?" tanong ko
"Si france at Si Gio nasa parking lot nagsusuntukan--" hindi ko na pinatapos ang sasabihin ng babae. Sinukbit ko ang bag ko at tinakbo ko ang parking lot at naabutan ko si France and Gio na nagsasapakan. Palapit na sana ako ng bigla na lang may humarang sakin isang babae.
"nancy?"
jR~k?T
BINABASA MO ANG
Destiny:Tracy Walter(COMPLETED)
Romance#28 seohyun #1 Greece Minsan ang mga bagay bagay ay talagang tinadhana ng mangyare. Kung magkakalayo man ang mga bagay na ito ay gagawa ang tadhana ng paraan upang muling pagtagpuin ang mga landas nila. Pero paano kung sa pagkikita nila ay hindi na...
