Heaven Love Earth

Chapter 1 - The Blue Notebook

CHAPTER 1

Angela’s Point of View:

“GUUUUYYYS! Sino nakakita ng Trigo-notes ko?” tanong ko sa class using a quite loud voice.

Grabe naman kasi, bakit nawawala ‘yun. May secret ako dun eh.

My golly.

I’m hoping na sana natapon nalang ‘yun or kahit ano basta sana walang nakakita nun. It would be embarrassing pag nakita nila yung mga doodle ko sa last page nun.

Puro heart at names. Names lang naman ni… ni… ni Dave! At may sulat pa dun na for sure mabubunyag na may crush ako sa kanya!

Oh gosh!

“Hey, guys! Baka naman nakita ninyo ‘yung notebook ko.” Lumapit na ‘ko sa iba kasi parang ‘di naman nila ako pinapansin sa mga sinasabi ko.

“Sorry, but no.” si Jemma ‘yun. Medyo mataray talaga siya minsan. I mean, kadalasan.

Sinubukan ko pa ulit tanungin ‘yung iba. Pero lahat sila, sinasabi na wala daw silang nakikita na notebook ko.

Diniscribe ko pa nga sa kanila eh. Grid paper yung leaves nun kasi nga Math notebook yun at kulay blue yung cover dahil favorite color ko ‘yun.

Then, I decided to give up. Mukang wala na talaga ang trigo-notes ko dito. Sana nalang walang ibang nakakita nun, lalo na sa mga nakasulat dun. Wala naman ako masyadong pakialam kung makita nila yung mga notes ko sa Trigo, kulang-kulang din naman lecture ko dun.

Nakakatakot lang na baka makita ‘niya’, kung may nakakuha man ng notebook ko, ‘yung nakasulat sa last page. Nakakahiya talaga ‘pag nagkataon.

Natapos ang buong araw na hindi ako mapakali dahil sa last page ng notebook na ‘yun.

Dave’s POV:

I decided to bring the notebook home. Wala pa naman akong naririnig na naghahanap ng notebook. Inuwi ko nalang kesa itapon ko.

Wala pala ako sa ‘home’ na tulad ng naiisip ng karamihan. I am currently staying at my dorm. I’ve been living here for more than one year.

Inayos ko lang ‘yung mga gamit ko. I changed my clothes for a new uniform, then I’m ready to go.

Saan ako pupunta?

Nagtatrabaho ako bilang clerk sa isang sikat na fast food sa bayan. One jeep away. Mga thirty minutes lang na byahe. Di ko masabing part-time job lang kasi dito ako kumukuha ng ikabubuhay ko sa ngayon. Pambayad ng tuition, dorm, gamit at pagkain.

As in lahat ng gastos dito ko inaasa.

Maybe you are all wondering why I am living like this.

I was actually from a wealthy family. My father owns a company. Big enough to make my father push me to be like him. He was a great business man and everything he said will be the law inside our house.

He owns the company and our lives.

He always decides for me and my mom. He planned my future the way he only wanted.

At kami ni mommy, we don’t have any rights to oppose him.

Since I had my memories, lahat ng gagawin ko dapat ipagpapaalam sa kanya. ‘Pag ayaw niya, wala na akong magagawa.

Bawal akong magreklamo dahil magkakagulo lang. Mag-aaway lang sila ni mommy dahil lagi akong pinagtatanggol ni mommy.

Then, I decided to stowaway.