Her Şey Senin Uğruna #MirBor #Miran

2.Bölüm

Multi: Boran'ın mırıldandığı şarkı

"Orayı da çitile." 

Kerem'e baktım. Bu kadar işkence yetmez miydi? 

"Ne oldu Boran bey? Bir itirazınız mı var?" 

Ona cevap vermeden yeri silmeye devam ettim. Dün gece o hale geldiğim için bana sinirliydi. Bu yüzden bütün barı bana temizletiyordu.

"Boran alışveriş yapılması gerek."

Tolga'ya baktım. Cidden mi? Yürüyecek halim kalmamıştı ve bana alışveriş mi diyordu. Elimdeki viladayı yere attım.

"Yeter. Yapmıyorum temizlik."

Dedikten sonra bardan çıkmayı planlıyordum. Ayağım bir şeye takıldığında Kerem'e döndüm.

"Ne oldu aslan? Yüzün düştü sanki. Dün gece içip içip çatılara çıkmak kolay değil mi?"

Bana çelme taktığı ayağına baktım.

"Beni sınama amca."

Dediğimde tek kaşını kaldırdı. Orada daha fazla durmanın anlamsız olacağını düşündüğüm için ikisini yalnız bırakıp merdivenlerden inmeye başladım. Onların karşısında ilk defa sarhoş olmuyordum. Neden bu kadar tepki gösteriyorlardı? Sonunda birinci kata indiğimde büyük sokak kapısını açtım ve dışarı çıktım. Bu bütün gece taşta uyuduğum için boğazım yanıyordu, havanın kara bulutlarla kaplı olduğunu gördüğümde bir küfür savurdum. Büyük ihtimalle yağmur yağacaktı ve ben gene hasta olacaktım.

Ne muhteşem ama!

Sonra hasta olduğum için şarkı söyleyemeyecektim ve amcamlar bana ben söylemiştim deyip duracaklardı. Barın önünde bir süre durdum. Nereye gideceğimi bilemiyordum. Gözüm karşı apartmana takıldı. 

Acaba ismi neydi?

Merakıma yenik düşüp karşı kaldırıma geçtim ve apartmandaki  ziller de yazan isimlere bakmaya başladım.

Nazan Karabük.

İsme bir süre baktım. Hiç Nazan'lık bir tipi yoktu.

Hasibe Solmaz.

Olabilir miydi? Ulan Hasibe ise hayallerim yıkılırdı. Düşünsenize, Hasibe ve Boran çifti.( HasBor shxhsjsjxkksmsm) Ürperdikten sonra diğer isimlere baktım. Ama hepsi erkek ismiydi. Pekala elimde iki seçenek vardi.

Ya ismi Hasibe veya Nazan'dı.

Ya da daire onun üstüne değildi.

İkinci seçenek benim tek umudumdu. Apartmanın kapısı birden açıldığında panikledim ve apartmanın girişinden çıkıp duvara yaslandım. Dış kapının kapanma sesi geldiğinde başımı hafifçe sarkıtıp çıkan kişiye baktım. Oydu.

Mavi gözleriyle bana bakarken sarkıttığım kafamı çektim ve utanç duygusunu iliklerime kadar hissettim. Dıştaki merdivenleri indikten sonra tekrar bana bakmaya başladı.

Saçları bu sefer açıktı, üstüne giydiği kolsuz la altına giydiği şalvar kişiliğini belli eder gibiydi.

"Nazan?"

Dediğimde ağzı açık bir şekilde bana bakmaya başladı. Tamam Nazan değilse Hasibe hiç olamazdı.

"B-boş verin. Rahatsız ettiysem özür dilerim." Dedikten sonra salaklığıma yanarak oradan uzaklaşmaktı amacım.