Her Şey Senin Uğruna #MirBor #Miran

22. Bölüm

"Boran yavaş!"

Miray'ın sesiyle arabayı yavaşlattım.

"Ama olmaz böyle güzelim. Alışman lazım senin."

Dediğimde omuzlarını silkti ve önüne döndü.

"Esas sen yavaşlamayı öğren. Bir gün öldüreceksin ikimizi de."

Dediğinde dudaklarımı büktüm. Bu gün Kerem'den gelen "Gel artık seni işe yaramaz hergele." telefonu yüzünden geri dönüyorduk.

Üzgün müydüm? Çok hemde, daha neler planlamıştım...

"Miray."

Dediğimde bana baktı.

"Bu gece bende kalsana."

Dediğimde gülümsedi.

"Neden?"

Dudaklarımı yaladım ve gülümsememi bastırdım.

"Şimdi ben senin kokunla uyumaya alıştım. Uyuyamam bu gece."

Dediğimde arabanın camını açtı.

"Demek o yüzden."

Ona baktım.

"Sen neden sandın?"

Yine yola bakmaya devam etsem de bana sinirle baktığını biliyordum.

"Peki gelirim. Hem ben de senin odanı merak ediyordum zaten."

Dediğinde başımı salladım.

"Kırmızı mı? Mavi mi?"

Sorusuyla kaşlarımı çattım.

"Ne alaka şimdi?"

"Ya Boran cevap ver."

Başımı döndürüp onun gözlerinin içine baktım.

"Mavi."

Gülümsedi ve başını salladı.

----------------------

"Amca Allah belamı versin ki."

Kerem elindeki süpürgeyle bana yaklaştığında dudaklarımı büktüm ve ellerimi açtım.

"Biz seni ne için gönderiyoruz sen ne yapıyorsun şerefsiz."

Miray ile bara gelmiştik ve Kerem Miray'ın boynundaki morlukları görmüştü. Oysaki saçları kapatıyordu nasıl gördüğünü anlamamıştım.

"Ne yaptın kıza?"

Dediğinde dudaklarımı ısırdım.

"B-ben şey işte."

Başımı eğdiğimde sopayla elime vurdu. İnledim.

"Oğlum bunların zamanı var! Yarın veya başka bir gün bu kız seni bırakırsa? Korundun mu?"

Ona korkuyla baktım.

"Amca tövbe et. Miray'ım yapmaz."

Dediğimde bu sefer sopayı dizime geçirdi. İstemeden diz çöktüm.

"Bana bak hergele. Yeğen falan dinlemem o kıza bir şey olursa ayağımın altına alırım seni."

Başımı salladım. Beni süzdükten sonra süpürgeyi önüme attı.