PSİKOPAT SAPIK #Wattys2018 (+18 İçerik)

PS-7-

Bileğime baktığımda aşırı derecede şişmiş ve kızarık olduğunu farketmemle ağzımdan bir hıçkırık kaçtı. Aras'ın gözleri anında beni bulurken korkarak baktım gözlerine.

"Ben..." dedi ve yutkundu. Açıkçası ne diyeceğini merak ediyordum. Özür dilemesini beklemiyordum ama belki... Belki beni şaşırtırdı.

"Ben ilkyardım çantasını getireceğim" dedi ve ayağa kalktı. Nedense hiç şaşırmamıştım.  Aras özür dileyecek bir tip değildi. Bunca yaptıklarından sonrada özür dilemesini beklemek büyük aptallıktı.

Aras özür dilemezdi, yaptığı şeyden pişmanlık duymazdı. Aklına ilk gelen şeyi yapardı. Düşüncelerini söylemekten çekinmezdi. Bu kısa vakitte bile onu tanımayı başarmıştım.

Kısa süre içerisinde elinde ilkyardım çantasıyla gelip yanıma oturdu. Çantayı gördüğümde aklıma Aras'ın omzuna makas batırdığım gün gelmişti. Gözlerim istemsiz olarak omzuna kaydı. İyileşmiş gibiydi.

Onunda gözleri beni bulunca gözlerimi omzundan çekip gözlerine baktım özür dilercesine.

Bakışlarını tekrar bileğime indirip açtığı tentürdiyotu bileğime döktü. Sıvının soğukluğuyla canım daha çok yanarken dişlerimi sıktım. Aras bileğime krem sürmeye başladığında "canım acıyor" dedim dişlerimi hâlâ sıkarken.

Aras daha hafif bir şekilde kremi sürüp bileğime sargı bezini sardı ve bandajladı.

Ayağa kalkıp dolaptan ilaç çıkardı ve birde bardağa su doldurup bana uzattı.

"Bu ne" diye sordum. Zehir vermediğine emindim. Sonuçta beni öldürmeye çalışacak olan insan bileğime sargı bezi sarmazdı diymi?

"Ağrı kesici" dediğinde elindeki ilaç ile su dolu bardağı alıp bir dikleyişte içtim.

"Teşekkür ederim" diye mırıldandım. Başını olumlu anlamda salladıktan sonra yanıma oturdu ve karanlık gözleriyle gözlerime bakmaya başladı.

Bende onun gözlerine baktım. Gözleri çok güzeldi. Hatta çok çok güzeldi. Siyahtı. Siyahtan nefret ederdim ama Aras'ta güzel duruyordu. Siyah ona yakışıyordu. O da bunu biliyor olacak ki her zaman siyah şeyler giyiyordu.

"Beni ne zaman bırakacaksın" dedim. Artık bu evden gitmek istiyordum. Babama kavuşmak istiyordum.

Babam. . .

Canım babam...

"Seni bırakmayacağım" dediğinde gözlerine baktım bir süre. Son derece kararlı gözüküyordu. Daha fazla bakmaya cesaret edemediğim için nefesimi dışarıya üfleyip parmaklarımla oynamaya başladım.

Bu esnada Aras'ın beni izlediğine adım kadar emindim.

Ondan nefret ediyordum. Beni babamdan ayırdığı için, okulumdan ayırdığı için, bacağımı yaraladığı için, beni karanlık odaya hapsettiği için...

"Şunu yapmayı kes!" diye bağırdığında korkudan yerimde sıçradım. Ve ona anlamayan bakışlarla baktım.

"Ne-neyi?" diye sordum.
Hızla ayağa kalkıp ellerini saçlarına daldırıp çekiştirdi ve volte atmaya başladı.

Ne olmuştu şimdi? Yine ne yapmıştım da sinirlenmişti?

Sertçe duvara yumruk atıp bana ters ters bakmaya başladı.

"Benim yanımda mutlu değilmişsin gibi, canını yakıyormuşum gibi davranmayı kes" diye bağırdı.

Kafayı mı yemişti? Zaten mutlu değildim ki, zaten canımı yakıyordu.

"Mutlu değilim" dedim gözlerinin tam içine bakarken. Bir an gözlerinde hayal kırıklığını görsemde umrumda değildi. Biran önce bu lanet olası yerden gitmek istiyordum. Evime, babama, okuluma kavuşmak istiyordum. Ama burada durmak istemiyordum. Aras'ın canımı yakmasını istemiyordum.

"Ne dedin sen?!" dedikten sonra üzerime doğru gelmeye başladı. Karşısında dimdik durdum. Kaçmak yoktu, korkaklık yapmak yoktu bundan sonra. En çok beni öldürürdü, bende kurtulmuş olurdum zaten.

"Burada mutlu değilim dedim"

Bana doğru gelirken birden durdu ve kahkaha atmaya başladı.

Saçlarını çekiştirip eliyle yüzünü sıvazladı birkaç kez.

"Burada mutlu değilsin!" dedi. Dediğimi doğrulayarak.
"Benim yanımda mutlu değilsin" dedi. Bir yandan gülüyordu. Neden güldüğünü anlayamasam da bu beni korkutuyordu.

Ateş saçan gözleriyle bana baktığında sertçe yutkundum.

"Madem benim yanımda mutlu değilsin..." dedikten sonra kolumdan sertçe tutup beni havaya kaldırdı.

Yeni bölüm:) yine kısa oldu ama vakit bulupta uzun yazamıyorum bunun yerine iki günde bir bölüm paylaşıyorum. Bu hafta pek moralim yoktu bu yüzden kötü bir bölüm oldu sanki. Umarım seversiniz. Lütfen fikirlerinizi yazın...